Ορέστης Στυλιανόπουλος
Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Αδιαμφισβήτητα. Αλλά η ιστορία θα γράψει και την καθολική αποδοχή των νικητών για τους ηττημένους. Και αυτό είναι ένα (μικρό) παράσημο που οφείλει να κρατήσει ο Ολυμπιακός και να προχωρήσει...
Όταν όλη η μπασκετική Ευρώπη μιλάει για εσένα δεν μπορεί να είναι όλα... για πέταμα. Κάτι σημαίνει. Ο Ολυμπιακός από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν ήταν δίκαια πρώτος και φαβορί για τον τίτλο, έπαιξε διαστημικό μπάσκετ, έκανε bullying σε κάθε του αντίπαλο και έφτασε να παίζει το παιχνίδι που περίμενε όλη την σεζόν. Ωστόσο, έμπλεξε με μια γενιά Ισπανών που στο... πετσί τους μέσα έχουν μάθει να είναι πρωταθλητές. Να σηκώνουν κούπες.
Δεν ξέρω πραγματικά τι έχουν μέσα στον οργανισμό τους αυτά τα παιδιά. Και δεν μιλάω για τους Μούσα και Χεζόνια. Ούτε καν για τον Ταβάρες. Αλλά για τον Γιουλ, τον Ρούντι, τον Κοζέρ, τον Σέρχι. Η προσωποποίηση του «refuse-to-lose» και του... δεν ξέρω να χάνω. Τα ένστικτα επιβίωσης που έβγαλαν στον παρκέ αυτά οι «αχώνευτοι» Ισπανοθρεμένοι παίκτες -όχι μόνο στον τελικό- αλλά πέντε ματς συνεχόμενα είναι πέραν κάθε λογικής. Δεν εξηγείται ούτε με νούμερα, ούτε με συστήματα, ούτε με μπάσκετ. Τα ένστικτα επιβίωσης τους τους έκανε να δημιουργήσουν τον σαματά απέναντι στην Παρτιζάν στην Μαδρίτη, εκείνα τους το γύρισαν από το -16 στο Game 5, κάνοντας μια μυθική ανατροπή από 0-2 σε 3-2, εκείνα τους οδήγησαν στο μυθικό 12-4 στο τελευταίο πεντάλεπτο που τους χάρισε την 11η κούπα. Με αποκορύφωμα το «μανταρίνι» του Γιουλ.
Και για τα λέμε και όλα. Είναι ντροπή για το προϊόν της Euroleague να στέφονται πρωταθλητές Ευρώπης αυτοί οι... bad losers που δημιούργησαν όλο αυτό το σκηνικό στην Μαδρίτη που έγινε γνωστό παγκοσμίως. Τώρα... αλλά λόγια να αγαπιόμαστε. Φαίνεται πάντως πως το «δεν ξέρω να χάνω» έχει και καλή και αρνητική έννοια...
Ο Ολυμπιακός για να κοιτάξει την επόμενη του μέρα πρέπει να είναι σκληρός στην κριτική που θα κάνει στον εαυτό του. Το αίσθημα του... winner και του πρωταθλητή είναι πολύ μεγαλύτερο από ένα «μανταρίνι» του Γιουλ. Γιατί μπορεί το μπασκετικό bullying που έκανε στην Μονακό να του έφτανε για να περάσει σε έναν ακόμα τελικό, ωστόσο έπρεπε να ήταν προετοιμασμένος πως αυτό θα περάσει σε έναν οργανισμό σαν της Ρεάλ. Και όταν δεν την «τελειώνεις» μυρίζεται το... αίμα και σε σκοτώνει αυτή. Οι "ερυθρόλευκοι" έριξαν την Ρεάλ, ξέχασαν όμως να την σκοτώσουν.
Και για τα λέμε και πιο απλά. Ο Ολυμπιακός έπρεπε με το μπάσκετ που έπαιζε, με την κυριαρχία του και τον έλεγχο του αγωνιστικού ρυθμού που διάθετε για 35’ να ήταν μπροστά με 10 πόντους. Και καληνύχτα σας. Όσο οι κοχονάτοι Ισπανοί «μύρισαν» λιγοψυχία στα τελευταία λεπτά και έβλεπαν να μην μένουν μακριά από το σκορ, ήταν το... ψωμί τους. Από αυτό αμείβονται τόσα χρόνια. Με δύο πόντους, με μόλις ένα σουτ, στα τρία δευτερόλεπτα...
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί να αισθάνεται πως έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Ότι περνούσε από το χέρι του. Η τρομερή εμφάνιση του MVP Βεζένκοφ δικαιολόγησε το «παρκάρισμα» του Πίτερς, όπως και αυτή του Κάναν για το «παρκάρισμα» του Λαρεντζάκη. Ο Φαλ έπαιξε τρομερή άμυνα στο «μανταρίνι» του Γιουλ, μόνη μου ένσταση τι θα γινόταν με το ριμπάουντ αφού ο Παπανικολάου είχε μπλέξει με τον Ταβάρες. Τι να λέμε τώρα...Ο Σλούκας βρήκε ένα σουτ με καλούτσικες προϋποθέσεις, αλλά μάλλον θυμήθηκε πως είναι... άνθρωπος και όχι Θεός όπως μας κολλήσει στο μυαλό από εκείνο το σουτ στην Πόλη.
Ειδική αναφορά χρειάζεται ο Τσους Ματέο. Και για τα λέμε ωμά, τους ξεφτίλισε! Ξεφτίλισε αυτούς που έψαχναν αντικατάσταση του Δεκέμβρη μήνα, ξεφτίλισε αυτούς που τον περίμεναν να αποκλειστεί από τον Ζοτς, ξεφτίλισε αυτούς που έλεγαν για τις επιλογές του, για την ζώνη του, για τους παίκτες που επιλέγει, για όλα. Μια φράση υπάρχει. Τους ξεφτίλισε. Όλους. Με ζώνη, «παρκάροντας» τον Μούσα, με Χεζόνια και Ντιαγιέ στο "4", χωρίς αλλαγή του Ταβάρες, χωρις Ντεκ, χωρις Γιαμπουσελέ, με 0-2 μέσα στην Σταρκ Αρίνα, απέναντι σε Ζοτς, σε Σάρας και Μπαρτζώκα. Τι να πούμε για το έργο του μόλις σε μια σεζόν... Και πως τον απολύεις αυτόν τον άνθρωπο; Με τίποτα. Ίσα ίσα. Για μένα αξίζει κατευθείαν τριετή ανανέωση...Ποιος; Ο βοηθός του Λάσο κύριες και κύριοι...
Αδιαμφισβήτητα, η επόμενη μέρα για όλους τους «ερυθρόλευκους» -παρά την υπερηφάνεια για την προσπάθεια- είναι ,και θα είναι για καιρό ακόμα, δύσκολη. Ωστόσο, απαιτείται συγκέντρωση για την συνέχεια καθώς υπάρχει ένας ακόμα στόχος μπροστά.
Από εκεί και πέρα, μπορεί το χθεσινό να φαντάζει μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για στέψη, ωστόσο ο οργανισμός του Ολυμπιακού γνωρίζει πως εάν συνεχίσει να στηρίζει το πλάνο που τον έφτασε μέχρι εδώ, θα έρθουν και οι επιτυχίες. Και κανένα πλάνο δεν στέκεται σε ονόματα. Ο Ολυμπιακός, οι Αγγελόπουλοι, ο Μπαρτζώκας γνωρίζουν πως για την γενιά «Παπανικολάου, Σλούκα» χάθηκε μια από τις τελευταίες ευκαιρίες που διέθεταν για το 4ο, αλλά δεν ξεχνούν πως ο Ολυμπιακός έχει μάθει να βγάζει κι άλλους Σλούκες, και άλλους Παπανικολάου, και άλλους Βεζένκοφ. Όσο ο Ολυμπιακός συνεχίζει να στηρίζει την λογική που τον έφτασε μέχρι εδώ, τόσο θα πρωταγωνιστεί, τόσο θα μάχεται για Ευρωκούπες, νταμπλ, τριπλ κράουν κλπ. Και αυτά μπορεί να έρθουν και χωρίς Σπανούλη, και χωρίς Πρίντεζη, και χωρίς Σλούκα, και χωρίς Παπανικολάου, και χωρίς Βεζένκοφ, και (γιατί όχι, χρόνια αργότερα) χωρίς Μπαρτζώκα... Μόνο και μόνο εξαιτίας του αξιοζήλευτου τρόπου που δουλεύει την δεδομένη στιγμή ο οργανισμός του Ολυμπιακού...
Υ.Γ.: Βιάστηκαν να βάλουν την ταμπέλα του loser οι... γνώστες του αθλήματος στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Λες και δεν ξέρουν πόσο "ηλεκτρική" είναι η καρέκλα του πάγκου της Μπαρτσελόνα. Λες και αυτός φταίει και για τα προηγούμενα 14 χαμένα Final-4 των Μπλαουγκράνα. Loser ένας προπονητής που ήδη στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας έχει τέσσερα Final-4 (ένα με Ζαλγκίρις και τρία με Μπαρτσελόνα); Δεν νομίζω. Μέγα λάθος της Μπάρτσα εάν δεν τον στηρίξει. Όπως, λέγαμε και για τον Ολυμπιακό, πρέπει να... κοιτάζεις αυστηρά τον καθρέφτη σου και να αναγνωρίζεις το πλάνο που σε έφτασε μέχρι εδώ. Και θα έρθουν και οι επιτυχίες. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Κάποιος κερδίζει, κάποιος χάνει. Εάν ο Γιασικεβίτσιους είναι loser όπως έτρεξαν να τον βγάλουν οι... ειδικοί, μήπως να ανοίξουμε την ίδια κουβέντα για τον οργανισμό του Ολυμπιακού; Μάλλον όχι, γιατί εδώ... τσιμπαέι...
Παρά το break της Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός την… πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα στην Τουρκία με απόλυτο πρωταγωνιστή τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος έβαλε τη «σφραγίδα» του και στο τρίτο παιχνίδι. Τι κι αν οι «καλοθελητές» είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν κλίμα; Ο ίδιος φρόντισε να δώσει απαντήσεις!
Πάμε τώρα στις αλήθειες. Ναι, σίγουρα υπάρχει θέμα από ένα σημείο της σεζόν με τον «Σλούκι Λουκ». Δεν ήταν ευχαριστημένος με το ρόλο του, αλλά σίγουρα τα πράγματα «διογκώθηκαν» για να πλήξουν την ομάδα. Ο διεθνής γκαρντ σίγουρα θέλει να… βλέπει τον προπονητή του και απλά περίμενε από εκείνον να του δώσει τα κλειδιά της ομάδας.
Ο Coach-B δεν είναι κανένας χθεσινός, ούτε έχει κάτι προσωπικό με τον Σλούκα. Ίσα-ίσα τον λατρεύει μπασκετικά και ποντάρει πολλά στην ταχύτητα και κυρίως στη διάνοιά του. Με τα ασύλληπτα πράγματα που έκανε ο Ουόκαπ και στις δύο πλευρές του γηπέδου, θεώρησε στο πλάνο του πως εκείνος είναι ο βασικός του πλέι μέικερ και δικαιώθηκε με την κατάκτηση της πρωτιάς στην κανονική περίοδο.
Ο Σλούκας δεν παραμερίστηκε στο μυαλό του προπονητή του Ολυμπιακού. Τον είδε πως μετά τους τραυματισμούς του δεν ήταν σε τόσο καλό φεγγάρι και σε έναν βαθμό τον άφησε να βρει τα πατήματά του. Ίσως θα έπρεπε να τον βοηθήσει λίγο παραπάνω σε αυτό. Δεν το έκανε, αλλά δεν είχε κακό σκοπό. Ήθελε να τον έχει «φρέσκο» στα playoffs και στο Final-4. Επί της ουσίας δικαιώθηκε πανηγυρικά, καθώς ήταν ο καλύτερος παίκτης του στη σειρά με τους Τούρκους.
Πάμε τώρα και στην πλευρά του 33χρονου αστέρα των Πειραιωτών. Η αλήθεια είναι πως ήρθε πίσω στο λιμάνι με την προοπτική να γίνει ο απόλυτος ηγέτης. Αρχικά γινόταν. Τόσο πέρυσι, όσο και στις πρώτες αγωνιστικές της φετινής σεζόν. Ο Μπαρτζώκας όμως αποφάσισε να βάλει πάνω απ’ όλους την ομάδα. Και έπραττε κάθε φορά βάσει του πιο συμφέροντος για εκείνη.
Σε καμία περίπτωση ο Σλούκας δεν επιχείρησε να δείξει εγωισμό. Δεν είναι εγωιστής και ούτε πρόκειται να γίνει. Ποτέ του δεν έγινε κακός συμπαίκτης, ούτε προσπάθησε να παίξει για το «εγώ» του. Η κλάση του είναι υψηλή. Είναι ο πλέον εγκεφαλικός πλέι μέικερ στην EuroLeague. Δεν θέλησε ποτέ του να γίνει… Σπανούλης στη θέση του Σπανούλη, αλλά θεωρούσε πως με αυτόν να έχει τα κλειδιά θα έρθουν μεγάλες επιτυχίες.
Ο Μπαρτζώκας του τα έδωσε αρκετές φορές, αλλά όχι πάντα και αυτό λίγο… παρεξήγησε τη μεταξύ τους σχέση, που δεν χάλασε ειδικά στο βαθμό που προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω ορισμένοι καλοθελητές. Η ατάκα με τον… ηγέτη των 20 λεπτών, σίγουρα ενίσχυσε όλες αυτές τις φήμες.
Όμως, προς το παρόν ο χαρισματικός παίκτης ούτε μένει ούτε φεύγει. Τον νοιάζει ένα και μόνο πράγμα. Να είναι αυτός που πρέπει για να κατακτήσει ένα ακόμη ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και παράλληλα να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο δεύτερο Triple Crown της ιστορίας του, κερδίζοντας εν συνεχεία και το ελληνικό πρωτάθλημα. Καμία απόφαση δεν έχει πάρει ακόμα για το μέλλον του και δεν θα πάρει πριν τελειώσει η σεζόν και συζητήσει με καθαρό μυαλό, δίνοντας πάντα προτεραιότητα στον Ολυμπιακό, του οποίου αποτελεί κομβικό στέλεχος.
Ο Παναθηναϊκός έχασε στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό παρότι έκανε μεγάλη προσπάθεια προδομένος από τα λάθη στην άμυνα κυρίως στο τέλος στα σουτ των Ουοκαπ και Βεζένκοφ.
Όσο και να μην αρέσει το γεγονός αυτό είναι αλήθεια. Όσες ελπίδες έχει ο Παναθηναϊκός να κάνει διπλό στην Μακάμπι, στην Μονακό η στην Μαδρίτη αλλά τόσο είχε και στο ΣΕΦ.
Μια ομάδα σκορποχώρι τόσων μηνών προσπαθεί να γίνει ομάδα απέναντι σε ένα σύνολο που χτίζεται τρία χρόνια και φτάνει στο πικ του με την φετινή απόδοση.
Ο Παναθηναϊκός όπως και στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα έτσι και στο ΣΕΦ είχε πλάνο. Ένα σχέδιο. Κάπου πόνταρε στην τελική.
-Πίεσε την πρώτη πάσα στην περιφέρεια και χάλασε σε μεγάλο βαθμό το καταπληκτικό passing game του Ολυμπιακού που αυτό έφερε και κακά σουτ.
-Για πρώτη φορά δεν δημιούργησαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού από μέσα προς τα έξω κυρίως ο Φαλ. Βέβαια αυτό ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο λέει ότι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν και πάλι τους ψηλούς των ερυθρόλευκων μόνο που στην θέση του Φαλ ήταν ο Μπλακ.
Σε ατομικό επίπεδο βλέπουμε:
-Έναν Μαντζούκα που πλέον λογίζεται σαν κανονικός παίκτης και όχι σαν ελπίδα.
-Τον Γκριγκόνις να είναι ο παίκτης που γνωρίσαμε σε Τενερίφη, Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ.
-Έναν Μπέικον σαφώς πιο σοβαρό αγωνιστικά και ας σκοράρει λιγότερο.
-Σχέδιο εκμετάλλευσης ψηλών
Τι δεν έχουμε δει μέχρι τώρα.
-Μια βελτίωση πλην σπανίων περιπτώσεων στο να διαβάζουν οι παίκτες τα μις-ματς σε καταστάσεις 5 vs 5. Παίζει να είναι οι πράσινοι μέσα στο top3 των χειρότερων ομάδων στον τομέα αυτό.
-Πνευματική συγκέντρωση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Κυρίως στην έναρξη των δευτέρων ημιχρόνων.
Από εκεί και πέρα για να μην παρεξηγηθούμε. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό. Νομίζω και ο πλέον αδαής το αντιλαμβάνεται. Σίγουρα όμως μπορεί να παρουσιαστεί με αξιοπρέπεια στους τελικούς και να χτίσει κάποια πράγματα ενόψει της επόμενης χρονιάς.
ΥΓ. Η λογική λέει Ουόλτερς σαν αυτός που θα κοπεί από την 6αδα των ξένων στα playoffs στο Ελληνικό πρωτάθλημα και η ομάδα θα πάει με Λι, Μπέικον, Γκριγκόνις, Γκουντάιτις, Ουίλιαμς και Πονίτκα.
Όμως με δεδομένη την παρουσία του Μαντζούκα στο ‘4’.
Με την παρουσία και του Αγραβάνη που μπορεί να βοηθήσει στην θέση αυτή.
Με τον Λι που σε καμια περίπτωση δεν αντέχει να βγάζει σαράντα λεπτά.
Μήπως πρέπει να παρθεί ένα ρίσκο και να μείνει εκτός ο Ουίλιαμς για να υπάρχει μια ποιοτική λύση στο ‘1’.
Υ.Γ.2 Ο τρόπος που ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή εκτοξεύει την πορεία κάποιων παικτών είναι εκπληκτική. Καλύτερα παραδείγματα απο τους Ουοκαπ, ΜακΚισικ, Βεζένκοφ και Μπλακ δεν υπάρχει.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο τωρινός και ο επόμενος από τον επόμενο Σερέλη
Ο Παναθηναϊκός με εξαιρετική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο επικράτησε του Ερυθρού Αστέρα με 75-66 κάνοντας ένα τρομερό δεύτερο ημίχρονο με επιμέρους σκορ 46-24 και αφού είχε βρεθεί πίσω με δεκαπέντε στο ημίχρονο.
Είναι φανερό ότι εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να μπει στον δρόμο που πρέπει να βρίσκεται μια ομάδα Ευρωλίγκα. Με αρχές σε άμυνα και επίθεση. Ακόμα και στα παιχνίδια που έχασε για μεγάλο διάστημα έδειξε ότι επιδιώκει να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του.
Οι απουσίες σήμερα έδωσαν την ευκαιρία στον Σερέλη να παίξει με ένα στυλ μπάσκετ που λατρεύει και προσωπικά θεωρώ ότι σε λίγα χρόνια θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Αυτό του small ball όπου και οι πέντε παίκτες σουτάρουν. Το έκανε σήμερα με τον Μαντζούκα που ήταν πάρα πολύ καλός στην θέση ‘5’.
Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός διαθέτει εδώ και ένα μήνα έναν παίκτη που κάθε ομάδα πρέπει να έχει στο ρόστερ της. Τον Ματ Τόμας.
Τι ακριβώς προσφέρουν παίκτες σαν τον Τόμας (όπως ο Κουριτς στην Μπάρτσα η ο Κάρολ στην Ρεαλ). Αξιόπιστο σουτ, σκορ με λίγες προσπάθειες και παιχνίδι που δεν φαίνεται εύκολα στο γυμνό μάτι. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Τομας σε πολλές επιθέσεις πήγαινε στην γωνία. Τι σήμαινε αυτό; Ότι ο παίκτης του δεν ξεκόλλαγε από πάνω του και αυτό δημιουργούσε καλύτερες αποστάσεις και περισσότερο χώρο στους υπόλοιπους να παίξουν. Είχε βάλει τρία τρίποντα και ήταν αδύνατο να δώσει βοήθεια ο παίκτης του. Ο Παναθηναϊκός χτύπαγε από την αντίθετη πλευρά του Τόμας καταργώντας την βοήθεια της αδύνατης πλευράς.
Ο Παπαγιάννης πήρε προσπάθειες, ένιωσε κομμάτι της ομάδας και δεν ανεβοκατέβαινε όπως κάνει όλη την χρονιά.
Η ομάδα προσπαθούσε να δει τα μις-ματς σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης. Το παιχνίδι διαβάζονταν και δεν πήγαινε κανείς στα τυφλά. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο που οι πράσινοι τα είχαν σπάσει τα καλάθια.
Βέβαια πρέπει να πούμε και πάλι το πως είναι δυνατόν να τρως 42 πόντους στο ημίχρονο και 24 στο δεύτερο. Το πνευματικό κομμάτι είναι το πιο σημαντικό και η συγκέντρωση. Αν θέλουν οι πράσινοι να έχουν έστω μια μικρή τύχη απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό θα πρέπει να σταθεροποιήσουν την απόδοση τους. Αλλά έχουμε ακόμα δρόμο για αυτό.
Ο Χρήστος Σερέλης είναι προπονητής με… μοντέρνα φιλοσοφία. Θεωρώ ότι όποιος και να είναι ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού κάποια στιγμή θα πάρει το χρίσμα και νομίζω ότι το αξίζει. Έχει ολοκληρωμένη φιλοσοφία που παραπέμπει πολύ σε αυτήν των Ισπανών προπονητών. Πίεση στην άμυνα και αδιάκοπο τρέξιμο και ιδέες όπως αυτή με τους πέντε παίκτες που να μπορούν να σουτάρουν.
Πολλοί ίσως να πουν τα ίδια λέγαμε όλοι και για τον Βόβορα και είδαμε την κατάληξη. Ναι αλλά υπάρχει μια διαφορά. Ο Σερέλης έχει υπάρξει πρώτος προπονητής πολλά χρόνια πριν. Δούλεψε, είδε, άλλαξε και ήρθε έτοιμος για το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Ο Γιώργος Βόβορας δυστυχώς από βοηθός, βρέθηκε πρώτος απευθείας στον Παναθηναϊκό και σε δύσκολες εποχές.
Όσον αφορά τον Μπέικον. Δεν γνωρίζω για ποιους λόγους έμεινε εκτός 12αδας. Θεωρώ όμως ότι δεν μπορεί να τεθεί θέμα αποπομπής του. Θα πρέπει όμως και αυτός να καταλάβει ότι επιβάλλεται να γίνει ένας μέσα από το σύνολο. Να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παίρνει την μπάλα στην κορυφή της ρακέτας και να περιμένουν τέσσερις παίκτες τι θα σκεφτεί. Τελείωσε αυτό το μπάσκετ. Εκ προοιμίου αποτυχημένο. Πετυχημένο ίσως για αυτόν σε θέμα σκοραρίσματος αλλά οικτρή αποτυχία για την ομάδα.
Και ο Παναθηναϊκός για να πετύχει και πάλι θα πρέπει άπαντες στον οργανισμό να καταλάβουν ότι Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!!!
Όποιος δεν μπορεί η δεν θέλει δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει θέση στην επόμενη μέρα.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Όταν οι άλλοι χωλαίνουν η Ελλάδα έχει αυτά τα παιδιά
Η Ελλάδα πέτυχε μια μεγάλη και πάνω από όλα ΠΕΡΗΦΑΝΗ νίκη απέναντι στην Σερβία. Μια νίκη που βαθμολογικά μπορεί να ήταν αδιάφορη αλλά σε όλα τα άλλα πεδία οι παίκτες και το τεχνικό τιμ απέδειξαν ότι όταν φοράς την φανέλα με το εθνόσημο τίποτα και πουθενά δεν είναι άνευ σημασίας.
Οι παίκτες του Σωτήρη Μανωλόπουλου ανάγκασαν άπαντες να υποκλιθούν στην ψυχή και διάολε ναι στο ταλέντο παικτών που αξίζει να αναφερθούμε γιατί για κάποιους η διαδρομή μέχρι εδώ ήταν γεμάτη αγκάθια.
Να πούμε για ποιον;
-Τον Νίκο Ρογκαβόπουλο; Από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης έφτασε να παίζει στην Μεζεκεφέντι (νεοφώτιστη στην Τουρκία) για να μπορέσει να εκτοξεύσει το ταλέντο του.
-Τον Δημήτρη Μωραϊτη; Που πέντε χρόνια στην ΑΕΚ δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ ΜΑ ΕΝΑΣ προπονητής να τον δουλέψει και να τον πιστέψει πραγματικά και έπρεπε να πάει στο Περιστέρι που τα τελευταία δυο χρόνια κάνει φοβερά πράγματα.
-Τον Χατζηδάκη που πήρε ευκαιρία φέτος από τον Παπαθεοδώρου στην Ρόδο και κάνει καταπληκτικό πρωτάθλημα.
Η να πούμε για τον Σωτήρη Μανωλόπουλο που προπονεί στην Ρουμανία και καθοδήγησε άψογα αυτά τα παιδιά.
Είναι ζήτημα αν από αυτά τα παιδιά θα είναι κάποια στην 12αδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Προσωπική μας εκτίμηση ΒΑΡΙΑ αν είναι δυο άτομα (Ρογκαβόπουλος- Μωραϊτης).
Εδώ και πολλά χρόνια από τότε που καθιερώθηκαν τα παράθυρα των Εθνικών ομάδων έχουμε δει εκπλήξεις και πολλά να συμβαίνουν σε χώρες με παράδοση στο άθλημα. Η Σερβία θα παλέψει τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί. Η Τουρκία αποκλείστηκε. Μεγάλες μπασκετικές δυνάμεις δίνουν ματς ζωής και θανάτου και βιώνουν απίστευτους αποκλεισμούς. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σε αυτό το γκρουπ. |
Και δεν ήταν χάρη σε αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά του BCL, τα παιδιά των μικρομεσαίων ομάδων του εξωτερικού. Και δεν είναι λαϊκισμός. Αν έρθει μια μεγάλη διάκριση μπροστά στα φώτα θα στηθούν ο Αντετοκούνμπο, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Καλάθης, ο Παπαγιάννης κοκ.
Θα λάμπουν όμως και ας έχουν μείνει στην σκιά ο Γόντικας, ο Χατζηδάκος, ο Κουζέλογλου, ο Μουράτος όπως ο Αθηναίου στο παρελθόν κοκ. Η Ελλάδα χρωστά ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτούς τους παίκτες. Και ίσως και να μην αρκεί.
Y.Γ. Χίλια μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να φορέσουν οι παίκτες μας το φανελάκι με τον Γιέλοβατς.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Αστεία άμυνα με πρωτεργάτη Ράντονιτς
Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Βαλένθια με μπάζερ μπιτερ του Τζοουνς σε νεκρό χρόνο με 91-92.
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπάθησαν αλλά έπεσαν πάνω στις κωμικές αποφάσεις του Ντέγιαν Ράντονιτς στο τέλος της αναμέτρησης.
Θα αδικήσω τον Γκουνταιτις που ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ, τον Πάρις Λι αλλά δεν θα αναφερθώ καθόλου στην εκπληκτική απόδοση που είχανε και ο σχολιασμός θα πάει μόνο για την τελευταία φάση.
Νικάς 91-89. Και η Βαλένθια μετά από ταιμ- αουτ έχει την τελευταία επίθεση.
Τι μπορείς να κάνεις με βάση την κοινή λογική.
-Αφού οι αντίπαλοι διαθέτουν ένα παίκτη σαν τον Τζόουνς που έχει βάλει όλους τους πόντους στο φινάλε με κάθε τρόπο και που στην ουσία τον έχεις εσύ κάνει να νιώθει σουπερμαν στα τελευταία λεπτά με τις αλλαγές πάνω στα σκριν που πήγαινε ο Τόμας, λογικό να κάνεις ένα φάουλ να τον στείλεις στις βολές και να έχεις και την τελευταία κατοχή δικιά σου αλλά και να μεταφέρεις το άγχος στον αντίπαλο.
-Να βάλεις μέσα παιδιά που αποδεδειγμένα παίζουν άμυνα Καλαϊτζάκηδες, Αγραβάνη κτλ.
-Να κάνεις μια παγίδα γρήγορα ώστε να φύγει η μπάλα από τα χέρια του Τζόουνς και να μην την ξαναπάρει.
Αντ΄αυτού τι κάνεις
-Βάζεις μέσα στην πεντάδα τον Γουίλιαμς που δεν θα έπρεπε με τίποτα να βρίσκεται στο παρκέ. Ο Τζόουνς πήρε δυο σκριν από τον παίκτη του Γουίλιαμς μέχρι να τον πετύχει στην αλλαγή. Το αποτέλεσμα το είδαμε.
-Δεν θα έπρεπε καν να παίξεις με αλλαγές αφού σε όλο το παιχνίδι έχεις μια άμυνα αστεία. Και εσύ πας και παίζεις με αλλαγές και έχοντας μέσα παίκτες που αποδεδειγμένα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καλοί αμυντικοί.
Ο Παναθηναϊκός για άλλη μια φορά φέτος χαρίζει με ευθύνη του προπονητή του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα. Δεν ξέρω πραγματικά τι θα γίνει στο Κύπελλο την άλλη εβδομάδα. Μπορώ όμως να πω ότι αυτή η εικόνα είναι πιθανόν να ζημιώσει το σύλλογο όχι μόνο φέτος (αυτό έχει ήδη γίνει) και το καλοκαίρι σε πολλά επίπεδα. Υπομονή και κουράγιο.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει απο την Ισπανία με το νορμαλ με βάση την εικόνα του. 0/2. Οι πράσινοι ξεκίνησαν καλύτερα το παιχνίδι αλλά στο τέλος του ημιχρόνου είχαν κάνει ότι και στα προηγούμενα παιχνίδια. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ να κυνηγάνε.
Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 10-21 στην Βιτόρια. Στο ημίχρονο έχανε 52-38 με επιμέρους σκορ 42-17!!!!
Και κλασικά το δεύτερο ημίχρονο ηρωικά ο Παναθηναϊκός να μειώσει το σκορ και εκεί ήρθε και το κωμικό σφύριγμα με τους διαιτητές να γυρνούν την φάση πίσω (μέχρι τώρα μας λέγανε ότι instant replay υπάρχει μόνο σε φάση που έχουν σφυρίξει οι διαιτητές) και να ακυρώνουν τρίποντο για να δώσουν αντιαθλητικό. Προφανώς δεν έχασε από τους διαιτητές ο Παναθηναϊκός αλλά η φάση αυτή και γενικά η αντιμετώπιση που είχαν οι πράσινοι δείχνουν το πως τον βλέπουν.
Δεν αξίζει να μιλήσεις για το αγωνιστικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός παίζει όσα φάμε και όσα βάλουμε. Χωρίς πλάνο και δυστυχώς αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα και ο Ματ Τόμας θα πάει άκλαφτος και ο Δημήτρης Αγραβάνης αν συνεχιστεί αυτό.
Δυο πολύ καλοί παίκτες σε μια νορμάλ ομάδα. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είναι νορμάλ ομάδα αυτή τη στιγμή. Προσπαθεί να γίνει αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες λίγο δύσκολο έως αδύνατο.
*Το στοιχείο που δεν έχει δει πότε κανείς στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και το βλέπουμε από τον φετινό Παναθηναϊκό. Πρώτη φορά ομάδα καλεί ταιμ – άουτ και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν βγάζει κάτι στην επίθεση όταν επιστρέφει. Το αποψινό με τον Γουόλτερς να κουτουλάει, να δίνει στον Λι και αυτός να μπουμπουνάει από τα 8 μετρά χωρίς λογική ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αν έχετε κουράγιο και ψάξετε δείτε τον Παναθηναϊκό τι επιθέσεις κάνει μετά από ταιμ – αουτ. Το απόλυτο τίποτα.
Υ.Γ. Ασχέτως της εικόνας ο Παναθηναϊκός ορθώς αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί για αυτή την διαιτησία που είχε στην Βιτόρια στην Ευρωλίγκα. Άλλο η εικόνα της ομάδας και άλλο η αντιμετώπιση των διαιτητών.
Υ.Γ.2 Όσον αφορά τον Αγραβάνη και τις αντιδράσεις, αφήνοντας στην άκρη τις χαζομάρες που έκανε στον Ολυμπιακό και στον Προμηθέα αλλά και το γεγονός οτι προέρχεται απο Παναθηναϊκή οικογένεια θα πω μόνο αυτό. Η κίνηση αυτή έπρεπε να έχει γινει εδώ και τρεις μήνες τουλάχιστον. Καθαρά αγωνιστικά.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Πως το κάνεις αυτό βρε Παναθηναϊκέ;
Ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Ζαλγκίρις μετά από ένα μαγικό δεύτερο ημίχρονο με 89-65. Οι πράσινοι βρέθηκαν στο -15 στην ανάπαυλα αλλά έκαναν ένα ασύλληπτο αμυντικά και επιθετικά παιχνίδι και με κορυφαίο τον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Παρις Λι πήρε την νίκη.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πραγματικά χάρμα ιδεσθαι στην επανάληψη. Δεν μπορείς όμως στο τέλος της ημέρας να αναρωτιέσαι πως αυτή η ομάδα έχει αυτές τις μεταπτώσεις από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Πως γίνεται βρε Παναθηναϊκέ:
-Να μπαίνεις τόσο άσχημα σε όλα τα πρώτα ημίχρονο και να αλλάζεις εικόνα στην επανάληψη.
-Πως γίνεται να έχεις φάει 42 πόντους σε ένα ημίχρονο και στο δεύτερο να δέχεσαι με το ζόρι 23.
- Πως γίνεται να είσαι στο -15 και να νικάς την 5η της βαθμολογίας με +23 μέσα σε είκοσι λεπτά. Δηλαδή με 37 πόντους σε δυο περιόδους;
-Πως γίνεται να βάζεις 8 στην δεύτερη περίοδο και μετά να βάζεις 37 και 25 αντίστοιχα.
-Πως γίνεται να μην μπορείς να κάνεις δεύτερη πάσα και να πηγαίνεις στα αποδυτήρια και να βγαίνεις και να παρουσιάζεις αυτό το μπάσκετ;
-Πως γίνεται να είσαι ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ σε άμυνα και επίθεση και στο δεύτερο ημίχρονο να πετάς φλόγες και στις δυο μεριές του παρκέ.
Δυο λέξεις είναι η απάντηση σε όλα αυτά: Ενέργεια- Θέληση!!!
Με μπροστάρη τον Λι ο Παναθηναϊκός έβγαλε τρομερή ενέργεια και κατάφερε να αποσυντονίσει κυρίως τα γκαρντ της Ζαλγκίρις και να τους χαλάσει το μυαλό. Τα point guards της ομάδας του Κάουνας πρωτίστος φοβόντουσαν μην χάσουν την μπάλα και δευτερευόντως είχαν στο μυαλό τους να οργανώσουν. Ο Παναθηναϊκός τους έβαλε τον φόβο μέσα τους και έπαιξε με αυτόν. Το σφιχτό ροτέισον του Ράντονιτς λειτούργησε και οι πράσινοι έφτασαν σε μια νίκη που αποδεικνύει ότι πρωτίστως το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση και η νοοτροπία και όχι οι δυνατότητες.
Δεν αλλάζει πολλά με αυτή την νίκη. Στόχος του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι οι τίτλοι στην Ελλάδα και όσον το δυνατόν μια αξιοπρεπή πορεία στην Ευρωλίγκα. Απλά είναι να απορείς με το πόσο αδικούν οι παίκτες τους ίδιους τους, τους εαυτούς με εμφανίσεις σαν τις σημερινές.
Υ.Γ. Ο Λι έκλεψε τις εντυπώσεις αλλά το κρυφό χαρτί ήταν σίγουρα ο Πονίτκα. Ο Πολωνός αποδεικνύεται λίρα εκατό στον φετινό Παναθηναϊκό. Σήμερα ειχε 13 πόντους με απόλυτη ευστοχία (4/4 βολές, 2/2 δίποντα, 1/1 τρίποντο) και 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ και ενα κλέψιμο και τρομερή δουλειά στην άμυνα με 19 ranking. Νομίζω ανεξάρτητα της νέας χρονιάς ποιος θα είναι προπονητής κτλ τέτοια πολυεργαλεία που ο Τσάβι Πασκουάλ παραδίδει στον μπασκετικό κόσμο δεν πρέπει να χάνονται.
Μιχάλης Σταμουλάκης
