Ο Παναθηναϊκός έχασε στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό παρότι έκανε μεγάλη προσπάθεια προδομένος από τα λάθη στην άμυνα κυρίως στο τέλος στα σουτ των Ουοκαπ και Βεζένκοφ.
Όσο και να μην αρέσει το γεγονός αυτό είναι αλήθεια. Όσες ελπίδες έχει ο Παναθηναϊκός να κάνει διπλό στην Μακάμπι, στην Μονακό η στην Μαδρίτη αλλά τόσο είχε και στο ΣΕΦ.
Μια ομάδα σκορποχώρι τόσων μηνών προσπαθεί να γίνει ομάδα απέναντι σε ένα σύνολο που χτίζεται τρία χρόνια και φτάνει στο πικ του με την φετινή απόδοση.
Ο Παναθηναϊκός όπως και στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα έτσι και στο ΣΕΦ είχε πλάνο. Ένα σχέδιο. Κάπου πόνταρε στην τελική.
-Πίεσε την πρώτη πάσα στην περιφέρεια και χάλασε σε μεγάλο βαθμό το καταπληκτικό passing game του Ολυμπιακού που αυτό έφερε και κακά σουτ.
-Για πρώτη φορά δεν δημιούργησαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού από μέσα προς τα έξω κυρίως ο Φαλ. Βέβαια αυτό ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο λέει ότι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν και πάλι τους ψηλούς των ερυθρόλευκων μόνο που στην θέση του Φαλ ήταν ο Μπλακ.
Σε ατομικό επίπεδο βλέπουμε:
-Έναν Μαντζούκα που πλέον λογίζεται σαν κανονικός παίκτης και όχι σαν ελπίδα.
-Τον Γκριγκόνις να είναι ο παίκτης που γνωρίσαμε σε Τενερίφη, Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ.
-Έναν Μπέικον σαφώς πιο σοβαρό αγωνιστικά και ας σκοράρει λιγότερο.
-Σχέδιο εκμετάλλευσης ψηλών
Τι δεν έχουμε δει μέχρι τώρα.
-Μια βελτίωση πλην σπανίων περιπτώσεων στο να διαβάζουν οι παίκτες τα μις-ματς σε καταστάσεις 5 vs 5. Παίζει να είναι οι πράσινοι μέσα στο top3 των χειρότερων ομάδων στον τομέα αυτό.
-Πνευματική συγκέντρωση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Κυρίως στην έναρξη των δευτέρων ημιχρόνων.
Από εκεί και πέρα για να μην παρεξηγηθούμε. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό. Νομίζω και ο πλέον αδαής το αντιλαμβάνεται. Σίγουρα όμως μπορεί να παρουσιαστεί με αξιοπρέπεια στους τελικούς και να χτίσει κάποια πράγματα ενόψει της επόμενης χρονιάς.
ΥΓ. Η λογική λέει Ουόλτερς σαν αυτός που θα κοπεί από την 6αδα των ξένων στα playoffs στο Ελληνικό πρωτάθλημα και η ομάδα θα πάει με Λι, Μπέικον, Γκριγκόνις, Γκουντάιτις, Ουίλιαμς και Πονίτκα.
Όμως με δεδομένη την παρουσία του Μαντζούκα στο ‘4’.
Με την παρουσία και του Αγραβάνη που μπορεί να βοηθήσει στην θέση αυτή.
Με τον Λι που σε καμια περίπτωση δεν αντέχει να βγάζει σαράντα λεπτά.
Μήπως πρέπει να παρθεί ένα ρίσκο και να μείνει εκτός ο Ουίλιαμς για να υπάρχει μια ποιοτική λύση στο ‘1’.
Υ.Γ.2 Ο τρόπος που ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή εκτοξεύει την πορεία κάποιων παικτών είναι εκπληκτική. Καλύτερα παραδείγματα απο τους Ουοκαπ, ΜακΚισικ, Βεζένκοφ και Μπλακ δεν υπάρχει.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο τωρινός και ο επόμενος από τον επόμενο Σερέλη
Ο Παναθηναϊκός με εξαιρετική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο επικράτησε του Ερυθρού Αστέρα με 75-66 κάνοντας ένα τρομερό δεύτερο ημίχρονο με επιμέρους σκορ 46-24 και αφού είχε βρεθεί πίσω με δεκαπέντε στο ημίχρονο.
Είναι φανερό ότι εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να μπει στον δρόμο που πρέπει να βρίσκεται μια ομάδα Ευρωλίγκα. Με αρχές σε άμυνα και επίθεση. Ακόμα και στα παιχνίδια που έχασε για μεγάλο διάστημα έδειξε ότι επιδιώκει να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του.
Οι απουσίες σήμερα έδωσαν την ευκαιρία στον Σερέλη να παίξει με ένα στυλ μπάσκετ που λατρεύει και προσωπικά θεωρώ ότι σε λίγα χρόνια θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Αυτό του small ball όπου και οι πέντε παίκτες σουτάρουν. Το έκανε σήμερα με τον Μαντζούκα που ήταν πάρα πολύ καλός στην θέση ‘5’.
Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός διαθέτει εδώ και ένα μήνα έναν παίκτη που κάθε ομάδα πρέπει να έχει στο ρόστερ της. Τον Ματ Τόμας.
Τι ακριβώς προσφέρουν παίκτες σαν τον Τόμας (όπως ο Κουριτς στην Μπάρτσα η ο Κάρολ στην Ρεαλ). Αξιόπιστο σουτ, σκορ με λίγες προσπάθειες και παιχνίδι που δεν φαίνεται εύκολα στο γυμνό μάτι. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Τομας σε πολλές επιθέσεις πήγαινε στην γωνία. Τι σήμαινε αυτό; Ότι ο παίκτης του δεν ξεκόλλαγε από πάνω του και αυτό δημιουργούσε καλύτερες αποστάσεις και περισσότερο χώρο στους υπόλοιπους να παίξουν. Είχε βάλει τρία τρίποντα και ήταν αδύνατο να δώσει βοήθεια ο παίκτης του. Ο Παναθηναϊκός χτύπαγε από την αντίθετη πλευρά του Τόμας καταργώντας την βοήθεια της αδύνατης πλευράς.
Ο Παπαγιάννης πήρε προσπάθειες, ένιωσε κομμάτι της ομάδας και δεν ανεβοκατέβαινε όπως κάνει όλη την χρονιά.
Η ομάδα προσπαθούσε να δει τα μις-ματς σε όλη την διάρκεια της αναμέτρησης. Το παιχνίδι διαβάζονταν και δεν πήγαινε κανείς στα τυφλά. Ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο που οι πράσινοι τα είχαν σπάσει τα καλάθια.
Βέβαια πρέπει να πούμε και πάλι το πως είναι δυνατόν να τρως 42 πόντους στο ημίχρονο και 24 στο δεύτερο. Το πνευματικό κομμάτι είναι το πιο σημαντικό και η συγκέντρωση. Αν θέλουν οι πράσινοι να έχουν έστω μια μικρή τύχη απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό θα πρέπει να σταθεροποιήσουν την απόδοση τους. Αλλά έχουμε ακόμα δρόμο για αυτό.
Ο Χρήστος Σερέλης είναι προπονητής με… μοντέρνα φιλοσοφία. Θεωρώ ότι όποιος και να είναι ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού κάποια στιγμή θα πάρει το χρίσμα και νομίζω ότι το αξίζει. Έχει ολοκληρωμένη φιλοσοφία που παραπέμπει πολύ σε αυτήν των Ισπανών προπονητών. Πίεση στην άμυνα και αδιάκοπο τρέξιμο και ιδέες όπως αυτή με τους πέντε παίκτες που να μπορούν να σουτάρουν.
Πολλοί ίσως να πουν τα ίδια λέγαμε όλοι και για τον Βόβορα και είδαμε την κατάληξη. Ναι αλλά υπάρχει μια διαφορά. Ο Σερέλης έχει υπάρξει πρώτος προπονητής πολλά χρόνια πριν. Δούλεψε, είδε, άλλαξε και ήρθε έτοιμος για το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Ο Γιώργος Βόβορας δυστυχώς από βοηθός, βρέθηκε πρώτος απευθείας στον Παναθηναϊκό και σε δύσκολες εποχές.
Όσον αφορά τον Μπέικον. Δεν γνωρίζω για ποιους λόγους έμεινε εκτός 12αδας. Θεωρώ όμως ότι δεν μπορεί να τεθεί θέμα αποπομπής του. Θα πρέπει όμως και αυτός να καταλάβει ότι επιβάλλεται να γίνει ένας μέσα από το σύνολο. Να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παίρνει την μπάλα στην κορυφή της ρακέτας και να περιμένουν τέσσερις παίκτες τι θα σκεφτεί. Τελείωσε αυτό το μπάσκετ. Εκ προοιμίου αποτυχημένο. Πετυχημένο ίσως για αυτόν σε θέμα σκοραρίσματος αλλά οικτρή αποτυχία για την ομάδα.
Και ο Παναθηναϊκός για να πετύχει και πάλι θα πρέπει άπαντες στον οργανισμό να καταλάβουν ότι Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!!!
Όποιος δεν μπορεί η δεν θέλει δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει θέση στην επόμενη μέρα.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Όταν οι άλλοι χωλαίνουν η Ελλάδα έχει αυτά τα παιδιά
Η Ελλάδα πέτυχε μια μεγάλη και πάνω από όλα ΠΕΡΗΦΑΝΗ νίκη απέναντι στην Σερβία. Μια νίκη που βαθμολογικά μπορεί να ήταν αδιάφορη αλλά σε όλα τα άλλα πεδία οι παίκτες και το τεχνικό τιμ απέδειξαν ότι όταν φοράς την φανέλα με το εθνόσημο τίποτα και πουθενά δεν είναι άνευ σημασίας.
Οι παίκτες του Σωτήρη Μανωλόπουλου ανάγκασαν άπαντες να υποκλιθούν στην ψυχή και διάολε ναι στο ταλέντο παικτών που αξίζει να αναφερθούμε γιατί για κάποιους η διαδρομή μέχρι εδώ ήταν γεμάτη αγκάθια.
Να πούμε για ποιον;
-Τον Νίκο Ρογκαβόπουλο; Από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης έφτασε να παίζει στην Μεζεκεφέντι (νεοφώτιστη στην Τουρκία) για να μπορέσει να εκτοξεύσει το ταλέντο του.
-Τον Δημήτρη Μωραϊτη; Που πέντε χρόνια στην ΑΕΚ δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ ΜΑ ΕΝΑΣ προπονητής να τον δουλέψει και να τον πιστέψει πραγματικά και έπρεπε να πάει στο Περιστέρι που τα τελευταία δυο χρόνια κάνει φοβερά πράγματα.
-Τον Χατζηδάκη που πήρε ευκαιρία φέτος από τον Παπαθεοδώρου στην Ρόδο και κάνει καταπληκτικό πρωτάθλημα.
Η να πούμε για τον Σωτήρη Μανωλόπουλο που προπονεί στην Ρουμανία και καθοδήγησε άψογα αυτά τα παιδιά.
Είναι ζήτημα αν από αυτά τα παιδιά θα είναι κάποια στην 12αδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Προσωπική μας εκτίμηση ΒΑΡΙΑ αν είναι δυο άτομα (Ρογκαβόπουλος- Μωραϊτης).
Εδώ και πολλά χρόνια από τότε που καθιερώθηκαν τα παράθυρα των Εθνικών ομάδων έχουμε δει εκπλήξεις και πολλά να συμβαίνουν σε χώρες με παράδοση στο άθλημα. Η Σερβία θα παλέψει τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί. Η Τουρκία αποκλείστηκε. Μεγάλες μπασκετικές δυνάμεις δίνουν ματς ζωής και θανάτου και βιώνουν απίστευτους αποκλεισμούς. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σε αυτό το γκρουπ. |
Και δεν ήταν χάρη σε αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά του BCL, τα παιδιά των μικρομεσαίων ομάδων του εξωτερικού. Και δεν είναι λαϊκισμός. Αν έρθει μια μεγάλη διάκριση μπροστά στα φώτα θα στηθούν ο Αντετοκούνμπο, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Καλάθης, ο Παπαγιάννης κοκ.
Θα λάμπουν όμως και ας έχουν μείνει στην σκιά ο Γόντικας, ο Χατζηδάκος, ο Κουζέλογλου, ο Μουράτος όπως ο Αθηναίου στο παρελθόν κοκ. Η Ελλάδα χρωστά ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτούς τους παίκτες. Και ίσως και να μην αρκεί.
Y.Γ. Χίλια μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να φορέσουν οι παίκτες μας το φανελάκι με τον Γιέλοβατς.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Αστεία άμυνα με πρωτεργάτη Ράντονιτς
Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Βαλένθια με μπάζερ μπιτερ του Τζοουνς σε νεκρό χρόνο με 91-92.
Οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπάθησαν αλλά έπεσαν πάνω στις κωμικές αποφάσεις του Ντέγιαν Ράντονιτς στο τέλος της αναμέτρησης.
Θα αδικήσω τον Γκουνταιτις που ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ, τον Πάρις Λι αλλά δεν θα αναφερθώ καθόλου στην εκπληκτική απόδοση που είχανε και ο σχολιασμός θα πάει μόνο για την τελευταία φάση.
Νικάς 91-89. Και η Βαλένθια μετά από ταιμ- αουτ έχει την τελευταία επίθεση.
Τι μπορείς να κάνεις με βάση την κοινή λογική.
-Αφού οι αντίπαλοι διαθέτουν ένα παίκτη σαν τον Τζόουνς που έχει βάλει όλους τους πόντους στο φινάλε με κάθε τρόπο και που στην ουσία τον έχεις εσύ κάνει να νιώθει σουπερμαν στα τελευταία λεπτά με τις αλλαγές πάνω στα σκριν που πήγαινε ο Τόμας, λογικό να κάνεις ένα φάουλ να τον στείλεις στις βολές και να έχεις και την τελευταία κατοχή δικιά σου αλλά και να μεταφέρεις το άγχος στον αντίπαλο.
-Να βάλεις μέσα παιδιά που αποδεδειγμένα παίζουν άμυνα Καλαϊτζάκηδες, Αγραβάνη κτλ.
-Να κάνεις μια παγίδα γρήγορα ώστε να φύγει η μπάλα από τα χέρια του Τζόουνς και να μην την ξαναπάρει.
Αντ΄αυτού τι κάνεις
-Βάζεις μέσα στην πεντάδα τον Γουίλιαμς που δεν θα έπρεπε με τίποτα να βρίσκεται στο παρκέ. Ο Τζόουνς πήρε δυο σκριν από τον παίκτη του Γουίλιαμς μέχρι να τον πετύχει στην αλλαγή. Το αποτέλεσμα το είδαμε.
-Δεν θα έπρεπε καν να παίξεις με αλλαγές αφού σε όλο το παιχνίδι έχεις μια άμυνα αστεία. Και εσύ πας και παίζεις με αλλαγές και έχοντας μέσα παίκτες που αποδεδειγμένα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καλοί αμυντικοί.
Ο Παναθηναϊκός για άλλη μια φορά φέτος χαρίζει με ευθύνη του προπονητή του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα. Δεν ξέρω πραγματικά τι θα γίνει στο Κύπελλο την άλλη εβδομάδα. Μπορώ όμως να πω ότι αυτή η εικόνα είναι πιθανόν να ζημιώσει το σύλλογο όχι μόνο φέτος (αυτό έχει ήδη γίνει) και το καλοκαίρι σε πολλά επίπεδα. Υπομονή και κουράγιο.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει απο την Ισπανία με το νορμαλ με βάση την εικόνα του. 0/2. Οι πράσινοι ξεκίνησαν καλύτερα το παιχνίδι αλλά στο τέλος του ημιχρόνου είχαν κάνει ότι και στα προηγούμενα παιχνίδια. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ να κυνηγάνε.
Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 10-21 στην Βιτόρια. Στο ημίχρονο έχανε 52-38 με επιμέρους σκορ 42-17!!!!
Και κλασικά το δεύτερο ημίχρονο ηρωικά ο Παναθηναϊκός να μειώσει το σκορ και εκεί ήρθε και το κωμικό σφύριγμα με τους διαιτητές να γυρνούν την φάση πίσω (μέχρι τώρα μας λέγανε ότι instant replay υπάρχει μόνο σε φάση που έχουν σφυρίξει οι διαιτητές) και να ακυρώνουν τρίποντο για να δώσουν αντιαθλητικό. Προφανώς δεν έχασε από τους διαιτητές ο Παναθηναϊκός αλλά η φάση αυτή και γενικά η αντιμετώπιση που είχαν οι πράσινοι δείχνουν το πως τον βλέπουν.
Δεν αξίζει να μιλήσεις για το αγωνιστικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός παίζει όσα φάμε και όσα βάλουμε. Χωρίς πλάνο και δυστυχώς αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα και ο Ματ Τόμας θα πάει άκλαφτος και ο Δημήτρης Αγραβάνης αν συνεχιστεί αυτό.
Δυο πολύ καλοί παίκτες σε μια νορμάλ ομάδα. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είναι νορμάλ ομάδα αυτή τη στιγμή. Προσπαθεί να γίνει αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες λίγο δύσκολο έως αδύνατο.
*Το στοιχείο που δεν έχει δει πότε κανείς στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και το βλέπουμε από τον φετινό Παναθηναϊκό. Πρώτη φορά ομάδα καλεί ταιμ – άουτ και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν βγάζει κάτι στην επίθεση όταν επιστρέφει. Το αποψινό με τον Γουόλτερς να κουτουλάει, να δίνει στον Λι και αυτός να μπουμπουνάει από τα 8 μετρά χωρίς λογική ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αν έχετε κουράγιο και ψάξετε δείτε τον Παναθηναϊκό τι επιθέσεις κάνει μετά από ταιμ – αουτ. Το απόλυτο τίποτα.
Υ.Γ. Ασχέτως της εικόνας ο Παναθηναϊκός ορθώς αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί για αυτή την διαιτησία που είχε στην Βιτόρια στην Ευρωλίγκα. Άλλο η εικόνα της ομάδας και άλλο η αντιμετώπιση των διαιτητών.
Υ.Γ.2 Όσον αφορά τον Αγραβάνη και τις αντιδράσεις, αφήνοντας στην άκρη τις χαζομάρες που έκανε στον Ολυμπιακό και στον Προμηθέα αλλά και το γεγονός οτι προέρχεται απο Παναθηναϊκή οικογένεια θα πω μόνο αυτό. Η κίνηση αυτή έπρεπε να έχει γινει εδώ και τρεις μήνες τουλάχιστον. Καθαρά αγωνιστικά.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Πως το κάνεις αυτό βρε Παναθηναϊκέ;
Ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Ζαλγκίρις μετά από ένα μαγικό δεύτερο ημίχρονο με 89-65. Οι πράσινοι βρέθηκαν στο -15 στην ανάπαυλα αλλά έκαναν ένα ασύλληπτο αμυντικά και επιθετικά παιχνίδι και με κορυφαίο τον ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ Παρις Λι πήρε την νίκη.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πραγματικά χάρμα ιδεσθαι στην επανάληψη. Δεν μπορείς όμως στο τέλος της ημέρας να αναρωτιέσαι πως αυτή η ομάδα έχει αυτές τις μεταπτώσεις από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Πως γίνεται βρε Παναθηναϊκέ:
-Να μπαίνεις τόσο άσχημα σε όλα τα πρώτα ημίχρονο και να αλλάζεις εικόνα στην επανάληψη.
-Πως γίνεται να έχεις φάει 42 πόντους σε ένα ημίχρονο και στο δεύτερο να δέχεσαι με το ζόρι 23.
- Πως γίνεται να είσαι στο -15 και να νικάς την 5η της βαθμολογίας με +23 μέσα σε είκοσι λεπτά. Δηλαδή με 37 πόντους σε δυο περιόδους;
-Πως γίνεται να βάζεις 8 στην δεύτερη περίοδο και μετά να βάζεις 37 και 25 αντίστοιχα.
-Πως γίνεται να μην μπορείς να κάνεις δεύτερη πάσα και να πηγαίνεις στα αποδυτήρια και να βγαίνεις και να παρουσιάζεις αυτό το μπάσκετ;
-Πως γίνεται να είσαι ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΣ σε άμυνα και επίθεση και στο δεύτερο ημίχρονο να πετάς φλόγες και στις δυο μεριές του παρκέ.
Δυο λέξεις είναι η απάντηση σε όλα αυτά: Ενέργεια- Θέληση!!!
Με μπροστάρη τον Λι ο Παναθηναϊκός έβγαλε τρομερή ενέργεια και κατάφερε να αποσυντονίσει κυρίως τα γκαρντ της Ζαλγκίρις και να τους χαλάσει το μυαλό. Τα point guards της ομάδας του Κάουνας πρωτίστος φοβόντουσαν μην χάσουν την μπάλα και δευτερευόντως είχαν στο μυαλό τους να οργανώσουν. Ο Παναθηναϊκός τους έβαλε τον φόβο μέσα τους και έπαιξε με αυτόν. Το σφιχτό ροτέισον του Ράντονιτς λειτούργησε και οι πράσινοι έφτασαν σε μια νίκη που αποδεικνύει ότι πρωτίστως το πρόβλημα είναι η συγκέντρωση και η νοοτροπία και όχι οι δυνατότητες.
Δεν αλλάζει πολλά με αυτή την νίκη. Στόχος του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι οι τίτλοι στην Ελλάδα και όσον το δυνατόν μια αξιοπρεπή πορεία στην Ευρωλίγκα. Απλά είναι να απορείς με το πόσο αδικούν οι παίκτες τους ίδιους τους, τους εαυτούς με εμφανίσεις σαν τις σημερινές.
Υ.Γ. Ο Λι έκλεψε τις εντυπώσεις αλλά το κρυφό χαρτί ήταν σίγουρα ο Πονίτκα. Ο Πολωνός αποδεικνύεται λίρα εκατό στον φετινό Παναθηναϊκό. Σήμερα ειχε 13 πόντους με απόλυτη ευστοχία (4/4 βολές, 2/2 δίποντα, 1/1 τρίποντο) και 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ και ενα κλέψιμο και τρομερή δουλειά στην άμυνα με 19 ranking. Νομίζω ανεξάρτητα της νέας χρονιάς ποιος θα είναι προπονητής κτλ τέτοια πολυεργαλεία που ο Τσάβι Πασκουάλ παραδίδει στον μπασκετικό κόσμο δεν πρέπει να χάνονται.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ότι ρόστερ και να έχεις αν δεν έχεις το πιο βασικό δεν προχωράς- Και ο Παναθηναϊκός δεν το έχει!!!
Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε το συνήθη πρόσωπο του στην Μπολόνια. Πολύ κακό πρώτο ημίχρονο. Υπερπροσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο να μαζέψει την διαφορά. Τα κατάφερε πέρασε μπροστά και μετά; ΣΚΟΤΑΔΙ. Μια ομάδα χωρίς προσανατολισμό σε άμυνα και επίθεση δέχθηκε σερί 14-0 και εκεί τελείωσαν όλα.
Μπορείς να πεις και να αναλύσεις πολλά. Για την αφλογιστία του Μπέικον. Για τον Γκριγκόνις που προσπαθεί με ένα μπάσκετ ξένο προς αυτόν να μπει στην εξίσωση της ομάδας και άλλα πολλά.
Για μένα όμως όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα πράγμα. Καμία ομάδα όσο καλή η κακή να είναι δεν πήγε μπροστά χωρίς προπονητική καθοδήγηση. Χωρίς παρέμβαση δραστική στην διάρκεια ενός αγώνα. Και ο Παναθηναϊκός δεν έχει καθοδήγηση από τον πάγκο. Βασίζεται σε συγκεκριμένα πράγματα κυρίως στην ατομική ποιότητα των παικτών και στο κρίσιμο σημείο πηγαίνει… με τον σταυρό στο χέρι. Αυτό έγινε και σήμερα. Πέρασε μπροστά στο σκορ, αντέδρασε η Βίρτους και δεν είδαμε τίποτα από τον πάγκο. Μια κίνηση, ένα ταιμ να γίνει κάτι το διαφορετικό στην επίθεση. Σκριν του Μπεικον στον άσο, αλλαγή η αντίπαλη ομάδα, πάρε την μπάλα Μπέικον και ότι σε φωτίσει ο θεός. Να πούμε για την άμυνα. Η Βίρτους επιτίθεται μια χρονιά όλοκληρη κοντά στο καλάθι. Είδατε κάποια αντίδραση; Όλη η Frontline της Βίρτους έκανε πάρτι με πρώτο τον Σενγκέλια και μετα οι Ζαϊτέ και Μπάκο.
Τονίζω για άλλη μια φορά ότι ο Ράντονιτς δεν είναι κακός προπονητής. Τουναντίον. Αλλά στον Παναθηναϊκό δεν έχει δείξει απολύτως τίποτα. Κοιτάς το τώρα, όχι το παρελθόν.
Δεν νομίζω ότι δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αντιδρούν σε πράγματα που σε κάθε αγωνιστική συμβαίνουν.
1)14-0 στον αγώνα με την Βίρτους
2)9-0 από την Μακάμπι και κάναμε το σταυρό μας που το έχασε ο Μπολντγουιν.
Πέρασε μπροστά ο Παναθηναϊκός με 55-57. Ας μου εξηγήσει κάποιος τι διάολο ήθελε να παίξει μετά και τι έπαιξε. Το απόλυτο τίποτα. Γύρω- γύρω η μπάλα και ένα πικ με τον Παπαγιάννη που δεν έβγαινε πουθενά. Μέχρι και αιφνιδιασμός 4 με 1 κατέληξε σε τρίποντο. 4-1 και τρίποντο!!!
Ο Παναθηναϊκός το μόνο που έχει να κάνει για φέτος είναι να επικεντρωθεί στις εγχώριες διοργανώσεις και να είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός στην Ευρωλίγκα. Ας κάνει και καμία νίκη καλά είναι μέχρι εκεί. Αν θέλει όμως να διεκδικήσει κάτι στην Ελλάδα και να συνεχίσει το σερί των 28 ετών με τουλάχιστον έναν τίτλο κάθε σεζόν (πριν πείτε για πέρυσι 2021-2022 να σας προλάβω κατέκτησε το Super Cup πρώτο τίτλο της σεζόν) θα πρέπει να αλλάξει τακτική και ίσως πρόσωπα. Και μην γελιόμαστε ο στόχος ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ είναι το Κύπελλο γιατί εκεί κρίνονται όλα σε έναν αγώνα. Γιατί και να για να μην γίνουμε σαν αυτούς που κοροϊδεύαμε χρόνια σε σειρά αγώνων την δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ τύχη απέναντι στον Ολυμπιακό.
Y.Γ. Ξέρετε ποιός είναι ο παίκτης που παίρνει τις περισσότερες επιθέσεις μετά τον Μπέικον στον Παναθηναϊκό; Ο Παρις Λι που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι αποκτήθηκε για την αμυντική του δράση. Απο αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις πολλά.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός πήγε να … χαρίσει την νίκη μετά τον αγώνα με την Φενερ και αυτόν με την Μακάμπι αλλά ο Μπολντγουιν αστόχησε από την αγαπημένη του θέση και η νίκη πήγε στους πράσινους.
Το παιχνίδι αυτό και με τον τρόπο που εξελίχθηκε έδειξε με το καλύτερο τρόπο τα προβλήματα και την πνευματική ανετοιμότητα του τεχνικού τιμ με πρώτο τον προπονητή.
Και εξηγούμαστε:
Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο. Με συνεργασίες με διάθεση στην άμυνα κατάφερε να προηγηθεί σχετικά εύκολα με οκτώ πόντους. Στο δεύτερο ημίχρονο το ματς έγινε ντέρμπι αλλά με ένα απίστευτο σόου του Μπεικον η διαφορά πήγε στο +9 τρία λεπτά πριν το τέλος. Εκεί ακριβώς ξεκινάνε όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τον φετινό Παναθηναϊκό.
Ο Μπέικον κουράζεται. Δίνει την μπάλα στον Λι. Ποιο είναι το πλάνο που έχεις δουλέψει στην επίθεση; Ο Λι να παίζει ένα pick and roll με τον Παπαγιάννη στο οποίο ούτε ο Λι ήταν αποφασιστικός για να κάνει drive, και ούτε ο Παπαγιάννης έκοβε με αποφασιστικότητα μέσα. Ουδεμία παρέμβαση.
Η μεγάλη δύναμη της Μακάμπι η περιφέρεια. Καμία πίεση στην πρώτη ζώνη άμυνας. Με αποτέλεσμα ο Μπολντγουιν να κάνει βόλτες στην ρακέτα όπως και ο Λορέντζο Μπράουν. Δεν συζητάμε για τον Κόλσον που σούταρε όλο το βράδυ μόνος του.
Στην τελευταία επίθεση ήταν φανερό τι θα γίνει. Ο Μπέικον (πράγμα που παραδέχθηκε και ο ίδιος σε δηλώσεις) του θα αποφάσιζε την καλύτερη επιλογή. Ευτυχώς πάσαρε την μπάλα στην παγίδα που του ήρθε και αυτή κυκλοφόρησε για να φτάσει στον Ουίλιαμς και να εκτελέσει.
Ακόμα και στην τελευταία φάση δεν μπορεί ο Ουόλτερς να πηγαίνει πάνω στον Μπολντγουιν ο οποίος φυσικά τον απέφυγε και αστόχησε από θέση που σπανίως το χάνει. Kαι να ακούς μετά οτι η τελευταία άμυνα ειναι καλή και να λες δεν μπορεί να ακούστηκε αυτή η ατάκα.
Πραγματικά η διαχείριση της ομάδας στα τελευταία τρία λεπτά και η συμπεριφορά της στο παρκέ είναι απο τα ανεξήγητα.
Πέρα όμως από το παιχνίδι είναι και μια σειρά αποφάσεων που δείχνουν ότι ο Ντέγιαν Ράντονιτς δείχνει να προσπαθεί να βάλει κάποια πράγματα σε σειρά αλλά είναι αναποφάσιστος. Και στο θέμα του Άντριους που ΒΛΑΚΩΔΩΣ για εμάς δεν χρησιμοποιείται μέχρι και σε αυτό του Γκριγκόνις που του έδωσε άδεια και στον αγώνα με την Φενερ έκανε 1,5 ώρα ποδήλατο.
Δεν μένει παρά να συνεχίσει την δουλειά η ομάδα με την ελπίδα να υπάρξει βελτίωση αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει ο Ράντονιτς να ξεκαθαρίσει τι διάολο θέλει επιτέλους και από ποιους.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Το έκτρωμα που φόραγε πράσινα στο ΟΑΚΑ σκορπίστηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντας από τον ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Ολυμπιακό και ήρθε το τιμητικό 71-95.
Στο κείμενο αυτό ασχολούμαστε κατά βάση με τον Παναθηναϊκό αλλά δεν γίνεται να μην μιλήσεις για αυτόν τον Ολυμπιακό. Αφήστε στην άκρη τα οπαδικά και τι πρεσβεύει η μια ομάδα για την άλλη. Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά είναι μια ΟΜΑΔΑΡΑ!!! Σε όλα του.
Με αρχή-μέση και τέλος. Με αυτοματισμούς, με ενέργεια σε άμυνα και επίθεση, με πλάνο, με παίκτες που ξέρουν να καλύπτουν στην άμυνα, που γνωρίζουν να παίξουν και με αλλά και χωρίς την μπάλα. Μια ομάδα που και οι 11 που αγωνίστηκαν ήταν στο ίδιο μήκος κύματος και συχνότητα. Δεν είδαμε τον Πάππας μόνο. Μια ομάδα που έλειπε ο καλύτερος της παίκτης και χαλυβδώθηκε και με ηγέτη (συγνώμη εκπληκτικέ Φαλ) τον Ουόκαπ επέβαλλε πλήρως τον ρυθμό της . Μια ΟΜΑΔΑ που βάζει στο παιχνίδι σε κάθε play και τους πέντε παίκτες στην εξίσωση. Που όλοι είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να συμμετέχουν στην άμυνα και την επίθεση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν κάνει εκπτώσεις αυτό το κομμάτι και του πιστώνεται 100% αυτό το δημιούργημα. Προσωπική μ άποψη είναι ότι το σκηνικό τότε στο Κύπελλο και η φυγή του από τον Ολυμπιακό που είχαν σαν συνέπεια να δουλέψει αρκετά στο εξωτερικό ήταν ευλογία για την εξέλιξη του σαν προπονητής. Όταν καταφέρνεις να φαίνεται πολύτιμός ο Πίτερς στον αγώνα χωρίς αυτός να έχει σκοράρει δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς σε αυτό που βλέπεις.
Πάμε στον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα άρρωστη αγωνιστικά. Και είναι άρρωστη γιατί αρνείται να συγχρονιστεί με το έτος 2022 και πάνω από όλα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ. Δεν ξέρει τι πλάνο θέλει να ακολουθήσει και πως να το στηρίξει. Και δεν έχουν τα κότσια να βάλουν το καλό της ομάδας πάνω από όλα. Και θα αναφερθούμε παρακάτω.
Ας πάρουμε ένα μικρό παράδειγμα. Ο Μπέικον αν θυμάστε δεν ταίριαζε (ο ίδιος το είπε όχι εγώ) του Ντέγιαν Ράντονιτς και φυσικά του τεχνικού διευθυντή Αργύρη Πεδουλάκη. Ε! Ο παίκτης που δεν ταίριαζε σε αυτό που θέλανε να φτιάξουνε είναι ο πρωταγωνιστής στο play που παίζει η ομάδα κατά 90% στην διάρκεια ενός αγώνα. Μπάλα στον Μπέικον και isolation συνεχώς. Α! Ναι! Υπάρχει και ένα δεύτερο που γυρνάνε την μπάλα σαν motion αλλά στα πικ οι ψηλοί αργούνε τόσο πολύ να κόψουν στο καλάθι που απλά η μπάλα πηγαίνει πέρα δώθε στην περιφέρεια μέχρι; Να την πάρει ο Μπέικον και να κάνει ότι μπορεί.
Να μιλήσουμε για την άμυνα που πήραμε υποτίθεται προπονητή αμυντικό της φιλοσοφίας του Αργύρη Πεδουλάκη. Σε ποιο ακριβώς κομμάτι. Που αφήναμε τον Φαλ να παίζει ένας εναντίον ενός με τους δύσμοιρους (συγνώμη αλλά αυτή είναι η σωστή λέξη) Γκουντάιτις και Παπαγιάννη; Για το ότι ΟΛΟΙ οι παίκτες του Ολυμπιακού σημαδεύανε τον Έλληνα σέντερ και δεν τον προστάτεψε κανείς.
Θέλετε να μετρήσουμε πόσοι παίκτες απομόνωσαν τον Παπαγιάννη και του έβαλαν καλάθι; Ουόκαπ, Σλούκας, ΜακΚίσικ, Κάνααν (γκολ- φάουλ) και φυσικά ο Φαλ και ο Μπολομπόι.
Μια ομάδα που έχει αχρηστεύσει στην επίθεση τα 8/12 των παικτών της. Έγραψα πριν για κότσια; Φυσικά το νούμερο ένα είναι να ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΝ οι υπεύθυνοι ότι ο αρχηγός της ομάδας ΠΡΕΠΕΙ να προστατευθεί μέχρι να νιώσει πνευματικά και σωματικά έτοιμος να αγωνιστεί και πάλι. Δεν το βλέπετε; Ο Παπαγιάννης διασύρεται από τον κάθε απίθανό ψηλό κάθε εβδομάδα όχι μόνο σήμερα. Δεν βλέπεται ότι χρειάζεται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ακόμα ένας παίκτης τύπου Μπέικον (που και αυτόν ο Γιαννακόπουλος τον επέβαλλε) αν θέλετε η ομάδα να διεκδικήσει κάτι στην Ελλάδα και να κάνει μια αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη;
Δεν βλέπεται ότι αυτό το πράγμα με τις απομονώσεις του Μπέικον δουλεύει ως ένα βαθμό και πρέπει να υπάρχει και δεύτερο πλάνο;
Ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε ζητήσει να κρίνουμε αυστηρά αλλά στο τέλος της χρονιάς. Δεκτόν!!! Αλλά αν η ομάδα δεν κάνει κάτι τώρα σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν θα υπάρξει τέλος χρονιάς γιατί θα έχουν χαθεί τα πάντα.
Αφήστε τις ηλίθιες πολώσεις τύπου ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Δουλέψτε όλοι μέσα και έξω για την ομάδα. Μόνο έτσι ο Παναθηναϊκός θα γυρίσει εκεί που ήταν.
Υ.Γ. Μόνο τυχαίο δεν ήταν που το μοναδικό χειροκρότημα του κόσμου πήγε στον Μπέικον. Μπορεί να μην ταιριάζει στην φιλοσοφία (στην ποιά ) των υπευθύνων, αλλά ταιριάζει στην φιλοσοφία του κόσμου και την ιστορία του Παναθηναϊκού.
Υ.Γ.2 Μια μικρή ακόμα λεπτόμερεια για τα παραπάνω που διαβάσατε. Το σκορ ειναι στους 22 πόντους, θέλει 40 δευτερόλεπτα και ο Ολυμπιακός βγάζει άμυνα 24 δευτερολέπτων και αναγκάζει τους παίκτες του Παναθηναϊκού να τους μείνει η μπάλα στα χέρια. Το σκορ τότε 71-95.
Y.Γ.3 Να μην ξεχάσουμε αν νικήσουμε δυο του μηνα τον Προμηθέα στην Πάτρα να βγεί ο κοουτς Βόβορας να μας πει οτι η ομάδα έδειξε αντίδραση.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός έχασε στην Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα στο φινάλε και βρίσκεται στο 6-8 έχοντας δυο παιχνίδια- φωτιά απέναντι σε Εφες στην Πόλη και Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ για να κλείσει τη χρονιά. Προφανώς και η ήττα δεν ξεγράφεται αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούν να αναφερθούν από το σημερινό παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει πλέον ότι μπορεί όχι να κερδίσει απαραίτητα αλλά να παραμείνει ανταγωνιστικός απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Όταν παίζεις απέναντι σε μια ομάδα με 35 εκ μπάτζετ και δέχεσαι 8 τρίποντα στην αρχή και παρόλα αυτά πηγαίνεις το παιχνίδι στο πόντο είναι προφανές ότι η μενταλιτέ σου σαν ομάδα έχει αλλάξει σε σχέση με τα δυο προηγούμενα χρόνια.
Είναι προφανές ότι ο Παναθηναϊκός πλήρωσε δυο πράγματα στο ματς της Βαρκελώνης.
1)Το πολύ κακό ξεκίνημα που έδωσε σκορ και ψυχολογία στην Μπαρτσελόνα στην πρώτη περίοδο.
2)Οι 4 πολύ κακές αποφάσεις στην επίθεση όταν το σκορ έγινε 69-68. Με τον Πονίτκα να προσπαθεί να βρει τον Παπαγιάννη κτλ κτλ.... και για το γεγονός ότι η μπάλα δεν πήγε εκεί που έπρεπε να πάει πάση θυσία. Φυσικά στον Μπέικον.
Από εκεί και πέρα ο Λευτέρης Μαντζούκας εξέθεσε όλο το τεχνικό επιτελείο της ομάδας που τόσο καιρό δεν του έδιναν την ευκαιρία. Ο Γιαννιώτης φόργουορντ είχε στα 18 του το πιο σκληρό τεστ της ζωής του .. μέχρι το επόμενο απέναντι στον σπουδαίο Νίκολα Μίροτιτς. Και πέρασε όχι απλά με άριστα αλλά στην κυριολεξία κατάπιε τον Μαυροβούνιο φόργουορντ. Ο Μίροτις δεν έβαλε ούτε καλάθι και είναι απόρροιάς άξιο γιατί ο Πονίτκα πήγε και έδωσε βοήθεια στο τέλος και άφησε τον Σατοράνσκι μόνο του στο τρίποντο.
Ένα παιδί με σωματοδομή έτοιμου παίκτη και ίσως κάποτε μάθουμε γιατί έπαιζε ο Παναθηναϊκός με 4αρι τον Γιώργο Καλαϊτζάκη σε πολλά ματς και δεν έπαιρνε μια ευκαιρία ο Μαντζούκας.
Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός για να αυξήσει τις όποιες ελπίδες πρόκρισης και να σταματάει να χάνει τόσα ματς στο φινάλε (έφτασε ήδη τα πέντε) χρειάζεται ακόμα έναν έξτρα πόλο στην επίθεση μαζί με τον Μπέικον. Υπό προϋποθέσεις αυτός μπορεί να είναι ο Γκριγκόνις εφόσον γυρίσει και δείξει στοιχεία που τον καθιέρωσαν τα προηγούμενα χρόνια. Και ίσως και ένα ψηλό. Αλλά μέχρι να έρθει ΑΝ έρθει λύση πίσω από τον Ουίλιαμς υπάρχει. Kαι σε ομαδικό επίπεδο απο το τεχνικο σταφ μέχρι τους παίκτες να διαβάζουν τα παιχνίδια καλύτερα ειδικά στο φινάλε. Είναι κρίμα να φαίνεται οτι η ομάδα σαν πλάνο στα τελευταία λεπτά έχει να πάρει τη μπάλα ο Μπέικον και τέλος.
Και όπως είπαμε και στο προηγούμενο σημείωμα η δουλειά πρέπει να συνεχιστεί ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων σε αυτά τα δύσκολα παιχνίδια που δίνει αυτό τον καιρό η ομάδα.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία στην Βαλένθια να κάνει την 5η συνεχόμενη νίκη του και να ακουμπήσει την 8αδα στην βαθμολογία.
Υπάρχουν θετικά και αρνητικά από την βραδιά της Βαλένθιας. Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο και μετά όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ κατάφερε να επιστρέψει με τον Μπέικον απών από όλα αυτά τα… σκηνικά.
Στην επανάληψη ο Αμερικανός ανέβηκε πήρε την ομάδα στην πλάτη του και έφερε το ματς στην παράταση. Μια παράταση που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν ο ηγέτης των πρασίνων έκανε πάσα στην τελευταία επίθεση και δεν σταμάταγε να γυρίσει πίσω και να εκτελέσει από τα 7,5 μέτρα.
Στην παράταση η ήττα ήρθε κατά τη γνώμη μας για τρεις συγκεκριμένους λόγους:
1)Πρώτος και βασικός τα Ριμπάουντ. Η Βαλένθια όλες τις κρίσιμες επιθέσεις τις ανανέωσε και βρήκε πολλές δεύτερες ευκαιρίες.
2)Η απόδοση του Γιώργου Παπαγιάννη. Βέβαια δεν ήταν μόνο η παράταση για τον Έλληνα σέντερ πολύ κακή αλλά ολόκληρος ο αγώνας. Έχασε όλες τις μονομαχίες και μέσα και έξω από το καλάθι στις αλλαγές στα σκριν. Και γενικά η παρουσία του θεωρήθηκε από τους Ισπανούς ως η αχίλλειος πτέρνα των πρασίνων. Σε 27 λεπτά όταν έχεις 2 πόντους και 3 ριμπάουντ νομίζω δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.
3)Δυο κρίσιμες άμυνες του Μπέικον. Ο Αμερικανός ήταν εκπληκτικός στην επίθεση αλλά στην άμυνα σαν παίκτης της αδύνατης πλευράς δυο φορές έχασε τον παίκτη και την θέση του και οι Ισπανοί το εκμεταλλευτήκαν. Όταν έχεις τέτοιους παικταράδες θα πρέπει να ζεις και με αυτά.
Ο Παναθηναϊκός παίζει πάρα πολύ καλά. Είναι πλέον ομάδα που στοχεύει τα playoffs. Το πρόγραμμα είναι δύσκολο για τις επόμενες τρεις εβδομάδες με Μπαρτσελόνα, Εφές εκτός και Ολυμπιακό ΟΑΚΑ. Θα πρέπει ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων να μείνουν πιστοί στο πλάνο τους και τον τρόπο δουλειά τους. Και στο τέλος θα δικαιωθούν.
Μιχάλης Σταμουλάκης
