Ο Παναθηναϊκός έχασε στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό παρότι έκανε μεγάλη προσπάθεια προδομένος από τα λάθη στην άμυνα κυρίως στο τέλος στα σουτ των Ουοκαπ και Βεζένκοφ.

Όσο και να μην αρέσει το γεγονός αυτό είναι αλήθεια. Όσες ελπίδες έχει ο Παναθηναϊκός να κάνει διπλό στην Μακάμπι, στην Μονακό η στην Μαδρίτη αλλά τόσο είχε και στο ΣΕΦ.

Μια ομάδα σκορποχώρι τόσων μηνών προσπαθεί να γίνει ομάδα απέναντι σε ένα σύνολο που χτίζεται τρία χρόνια και φτάνει στο πικ του με την φετινή απόδοση.

Ο Παναθηναϊκός όπως και στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα έτσι και στο ΣΕΦ είχε πλάνο. Ένα σχέδιο. Κάπου πόνταρε στην τελική.

-Πίεσε την πρώτη πάσα στην περιφέρεια και χάλασε σε μεγάλο βαθμό το καταπληκτικό passing game του Ολυμπιακού που αυτό έφερε και κακά σουτ.

-Για πρώτη φορά δεν δημιούργησαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού από μέσα προς τα έξω κυρίως ο Φαλ. Βέβαια αυτό ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο λέει ότι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν και πάλι τους ψηλούς των ερυθρόλευκων μόνο που στην θέση του Φαλ ήταν ο Μπλακ.

Σε ατομικό επίπεδο βλέπουμε:

-Έναν Μαντζούκα που πλέον λογίζεται σαν κανονικός παίκτης και όχι σαν ελπίδα.

-Τον Γκριγκόνις να είναι ο παίκτης που γνωρίσαμε σε Τενερίφη, Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ.

-Έναν Μπέικον σαφώς πιο σοβαρό αγωνιστικά και ας σκοράρει λιγότερο.

-Σχέδιο εκμετάλλευσης ψηλών

Τι δεν έχουμε δει μέχρι τώρα.

-Μια βελτίωση πλην σπανίων περιπτώσεων στο να διαβάζουν οι παίκτες τα μις-ματς σε καταστάσεις 5 vs 5. Παίζει να είναι οι πράσινοι μέσα στο top3 των χειρότερων ομάδων στον τομέα αυτό.

-Πνευματική συγκέντρωση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Κυρίως στην έναρξη των δευτέρων ημιχρόνων.

Από εκεί και πέρα για να μην παρεξηγηθούμε. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό. Νομίζω και ο πλέον αδαής το αντιλαμβάνεται. Σίγουρα όμως μπορεί να παρουσιαστεί με αξιοπρέπεια στους τελικούς και να χτίσει κάποια πράγματα ενόψει της επόμενης χρονιάς.

ΥΓ. Η λογική λέει Ουόλτερς σαν αυτός που θα κοπεί από την 6αδα των ξένων στα playoffs στο Ελληνικό πρωτάθλημα και η ομάδα θα πάει με Λι, Μπέικον, Γκριγκόνις, Γκουντάιτις, Ουίλιαμς και Πονίτκα.

Όμως με δεδομένη την παρουσία του Μαντζούκα στο ‘4’.
Με την παρουσία και του Αγραβάνη που μπορεί να βοηθήσει στην θέση αυτή.
Με τον Λι που σε καμια περίπτωση δεν αντέχει να βγάζει σαράντα λεπτά.

Μήπως πρέπει να παρθεί ένα ρίσκο και να μείνει εκτός ο Ουίλιαμς για να υπάρχει μια ποιοτική λύση στο ‘1’.

Υ.Γ.2 Ο τρόπος που ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή εκτοξεύει την πορεία κάποιων παικτών είναι εκπληκτική. Καλύτερα παραδείγματα απο τους Ουοκαπ, ΜακΚισικ, Βεζένκοφ και Μπλακ δεν υπάρχει.

Μιχάλης Σταμουλάκης

Η Ελλάδα πέτυχε μια μεγάλη και πάνω από όλα ΠΕΡΗΦΑΝΗ νίκη απέναντι στην Σερβία. Μια νίκη που βαθμολογικά μπορεί να ήταν αδιάφορη αλλά σε όλα τα άλλα πεδία οι παίκτες και το τεχνικό τιμ απέδειξαν ότι όταν φοράς την φανέλα με το εθνόσημο τίποτα και πουθενά δεν είναι άνευ σημασίας.

Οι παίκτες του Σωτήρη Μανωλόπουλου ανάγκασαν άπαντες να υποκλιθούν στην ψυχή και διάολε ναι στο ταλέντο παικτών που αξίζει να αναφερθούμε γιατί για κάποιους η διαδρομή μέχρι εδώ ήταν γεμάτη αγκάθια.

Να πούμε για ποιον;

-Τον Νίκο Ρογκαβόπουλο; Από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης έφτασε να παίζει στην Μεζεκεφέντι (νεοφώτιστη στην Τουρκία) για να μπορέσει να εκτοξεύσει το ταλέντο του.

-Τον Δημήτρη Μωραϊτη; Που πέντε χρόνια στην ΑΕΚ δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ ΜΑ ΕΝΑΣ προπονητής να τον δουλέψει και να τον πιστέψει πραγματικά και έπρεπε να πάει στο Περιστέρι που τα τελευταία δυο χρόνια κάνει φοβερά πράγματα.

-Τον Χατζηδάκη που πήρε ευκαιρία φέτος από τον Παπαθεοδώρου στην Ρόδο και κάνει καταπληκτικό πρωτάθλημα.

Η να πούμε για τον Σωτήρη Μανωλόπουλο που προπονεί στην Ρουμανία και καθοδήγησε άψογα αυτά τα παιδιά.

Είναι ζήτημα αν από αυτά τα παιδιά θα είναι κάποια στην 12αδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Προσωπική μας εκτίμηση ΒΑΡΙΑ αν είναι δυο άτομα (Ρογκαβόπουλος- Μωραϊτης).
Εδώ και πολλά χρόνια από τότε που καθιερώθηκαν τα παράθυρα των Εθνικών ομάδων έχουμε δει εκπλήξεις και πολλά να συμβαίνουν σε χώρες με παράδοση στο άθλημα. Η Σερβία θα παλέψει τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί. Η Τουρκία αποκλείστηκε. Μεγάλες μπασκετικές δυνάμεις δίνουν ματς ζωής και θανάτου και βιώνουν απίστευτους αποκλεισμούς. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ σε αυτό το γκρουπ. |

Και δεν ήταν χάρη σε αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά του BCL, τα παιδιά των μικρομεσαίων ομάδων του εξωτερικού. Και δεν είναι λαϊκισμός. Αν έρθει μια μεγάλη διάκριση μπροστά στα φώτα θα στηθούν ο Αντετοκούνμπο, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Καλάθης, ο Παπαγιάννης κοκ.

Θα λάμπουν όμως και ας έχουν μείνει στην σκιά ο Γόντικας, ο Χατζηδάκος, ο Κουζέλογλου, ο Μουράτος όπως ο Αθηναίου στο παρελθόν κοκ. Η Ελλάδα χρωστά ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε αυτούς τους παίκτες. Και ίσως και να μην αρκεί.

Y.Γ. Χίλια μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να φορέσουν οι παίκτες μας το φανελάκι με τον Γιέλοβατς.

Μιχάλης Σταμουλάκης

Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει απο την Ισπανία με το νορμαλ με βάση την εικόνα του. 0/2. Οι πράσινοι ξεκίνησαν καλύτερα το παιχνίδι αλλά στο τέλος του ημιχρόνου είχαν κάνει ότι και στα προηγούμενα παιχνίδια. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ να κυνηγάνε.

Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 10-21 στην Βιτόρια. Στο ημίχρονο έχανε 52-38 με επιμέρους σκορ 42-17!!!!

Και κλασικά το δεύτερο ημίχρονο ηρωικά ο Παναθηναϊκός να μειώσει το σκορ και εκεί ήρθε και το κωμικό σφύριγμα με τους διαιτητές να γυρνούν την φάση πίσω (μέχρι τώρα μας λέγανε ότι instant replay υπάρχει μόνο σε φάση που έχουν σφυρίξει οι διαιτητές) και να ακυρώνουν τρίποντο για να δώσουν αντιαθλητικό. Προφανώς δεν έχασε από τους διαιτητές ο Παναθηναϊκός αλλά η φάση αυτή και γενικά η αντιμετώπιση που είχαν οι πράσινοι  δείχνουν το πως τον βλέπουν.

Δεν αξίζει να μιλήσεις για το αγωνιστικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός παίζει όσα φάμε και όσα βάλουμε. Χωρίς πλάνο και δυστυχώς αν δεν αλλάξουν δραματικά τα πράγματα και ο Ματ Τόμας θα πάει άκλαφτος και ο Δημήτρης Αγραβάνης αν συνεχιστεί αυτό.
Δυο πολύ καλοί παίκτες σε μια νορμάλ ομάδα. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είναι νορμάλ ομάδα αυτή τη στιγμή. Προσπαθεί να γίνει αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες λίγο δύσκολο έως αδύνατο.

*Το στοιχείο που δεν έχει δει πότε κανείς στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και το βλέπουμε από τον φετινό Παναθηναϊκό. Πρώτη φορά ομάδα καλεί ταιμ – άουτ και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν βγάζει κάτι στην επίθεση όταν επιστρέφει. Το αποψινό με τον Γουόλτερς να κουτουλάει, να δίνει στον Λι και αυτός να μπουμπουνάει από τα 8 μετρά χωρίς λογική ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αν έχετε κουράγιο και ψάξετε δείτε τον Παναθηναϊκό τι επιθέσεις κάνει μετά από ταιμ – αουτ. Το απόλυτο τίποτα.

Υ.Γ. Ασχέτως της εικόνας ο Παναθηναϊκός ορθώς αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί για αυτή την διαιτησία που είχε στην Βιτόρια στην Ευρωλίγκα. Άλλο η εικόνα της ομάδας και άλλο η αντιμετώπιση των διαιτητών.

Υ.Γ.2 Όσον αφορά τον Αγραβάνη και τις αντιδράσεις, αφήνοντας στην άκρη τις χαζομάρες που έκανε στον Ολυμπιακό και στον Προμηθέα αλλά και το γεγονός οτι προέρχεται απο Παναθηναϊκή οικογένεια θα πω μόνο αυτό. Η κίνηση αυτή έπρεπε να έχει γινει εδώ και τρεις μήνες τουλάχιστον. Καθαρά αγωνιστικά.

Μιχάλης Σταμουλάκης

Ο Παναθηναϊκός εμφάνισε το συνήθη πρόσωπο του στην Μπολόνια. Πολύ κακό πρώτο ημίχρονο. Υπερπροσπάθεια στο δεύτερο ημίχρονο να μαζέψει την διαφορά. Τα κατάφερε πέρασε μπροστά και μετά; ΣΚΟΤΑΔΙ. Μια ομάδα χωρίς προσανατολισμό σε άμυνα και επίθεση δέχθηκε σερί 14-0 και εκεί τελείωσαν όλα.
Μπορείς να πεις και να αναλύσεις πολλά. Για την αφλογιστία του Μπέικον. Για τον Γκριγκόνις που προσπαθεί με ένα μπάσκετ ξένο προς αυτόν να μπει στην εξίσωση της ομάδας και άλλα πολλά.
Για μένα όμως όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα πράγμα. Καμία ομάδα όσο καλή η κακή να είναι δεν πήγε μπροστά χωρίς προπονητική καθοδήγηση. Χωρίς παρέμβαση δραστική στην διάρκεια ενός αγώνα. Και ο Παναθηναϊκός δεν έχει καθοδήγηση από τον πάγκο. Βασίζεται σε συγκεκριμένα πράγματα κυρίως στην ατομική ποιότητα των παικτών και στο κρίσιμο σημείο πηγαίνει… με τον σταυρό στο χέρι. Αυτό έγινε και σήμερα. Πέρασε μπροστά στο σκορ, αντέδρασε η Βίρτους και δεν είδαμε τίποτα από τον πάγκο. Μια κίνηση, ένα ταιμ να γίνει κάτι το διαφορετικό στην επίθεση. Σκριν του Μπεικον στον άσο, αλλαγή η αντίπαλη ομάδα, πάρε την μπάλα Μπέικον και ότι σε φωτίσει ο θεός. Να πούμε για την άμυνα. Η Βίρτους επιτίθεται μια χρονιά όλοκληρη κοντά στο καλάθι. Είδατε κάποια αντίδραση; Όλη η Frontline της Βίρτους έκανε πάρτι με πρώτο τον Σενγκέλια και μετα οι Ζαϊτέ και Μπάκο.

Τονίζω για άλλη μια φορά ότι ο Ράντονιτς δεν είναι κακός προπονητής. Τουναντίον. Αλλά στον Παναθηναϊκό δεν έχει δείξει απολύτως τίποτα. Κοιτάς το τώρα, όχι το παρελθόν.

Δεν νομίζω ότι δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αντιδρούν σε πράγματα που σε κάθε αγωνιστική συμβαίνουν.
1)14-0 στον αγώνα με την Βίρτους
2)9-0 από την Μακάμπι και κάναμε το σταυρό μας που το έχασε ο Μπολντγουιν.
Πέρασε μπροστά ο Παναθηναϊκός με 55-57. Ας μου εξηγήσει κάποιος τι διάολο ήθελε να παίξει μετά και τι έπαιξε. Το απόλυτο τίποτα. Γύρω- γύρω η μπάλα και ένα πικ με τον Παπαγιάννη που δεν έβγαινε πουθενά. Μέχρι και αιφνιδιασμός 4 με 1 κατέληξε σε τρίποντο. 4-1 και τρίποντο!!!

Ο Παναθηναϊκός το μόνο που έχει να κάνει για φέτος είναι να επικεντρωθεί στις εγχώριες διοργανώσεις και να είναι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός στην Ευρωλίγκα. Ας κάνει και καμία νίκη καλά είναι μέχρι εκεί. Αν θέλει όμως να διεκδικήσει κάτι στην Ελλάδα και να συνεχίσει το σερί των 28 ετών με τουλάχιστον έναν τίτλο κάθε σεζόν (πριν πείτε για πέρυσι 2021-2022 να σας προλάβω κατέκτησε το Super Cup πρώτο τίτλο της σεζόν) θα πρέπει να αλλάξει τακτική και ίσως πρόσωπα. Και μην γελιόμαστε ο στόχος ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ είναι το Κύπελλο γιατί εκεί κρίνονται όλα σε έναν αγώνα. Γιατί και να για να μην γίνουμε σαν αυτούς που κοροϊδεύαμε χρόνια σε σειρά αγώνων την δεδομένη στιγμή δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ τύχη απέναντι στον Ολυμπιακό.

Y.Γ. Ξέρετε ποιός είναι ο παίκτης που παίρνει τις περισσότερες επιθέσεις μετά τον Μπέικον στον Παναθηναϊκό; Ο Παρις Λι που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι αποκτήθηκε για την αμυντική του δράση. Απο αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις πολλά.

Μιχάλης Σταμουλάκης

Το έκτρωμα που φόραγε πράσινα στο ΟΑΚΑ σκορπίστηκε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντας από τον ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Ολυμπιακό και ήρθε το τιμητικό 71-95.

Στο κείμενο αυτό ασχολούμαστε κατά βάση με τον Παναθηναϊκό αλλά δεν γίνεται να μην μιλήσεις για αυτόν τον Ολυμπιακό. Αφήστε στην άκρη τα οπαδικά και τι πρεσβεύει η μια ομάδα για την άλλη. Ο Ολυμπιακός αγωνιστικά είναι μια ΟΜΑΔΑΡΑ!!! Σε όλα του.

Με αρχή-μέση και τέλος. Με αυτοματισμούς, με ενέργεια σε άμυνα και επίθεση, με πλάνο, με παίκτες που ξέρουν να καλύπτουν στην άμυνα, που γνωρίζουν να παίξουν και με αλλά και χωρίς την μπάλα. Μια ομάδα που και οι 11 που αγωνίστηκαν ήταν στο ίδιο μήκος κύματος και συχνότητα. Δεν είδαμε τον Πάππας μόνο. Μια ομάδα που έλειπε ο καλύτερος της παίκτης και χαλυβδώθηκε και με ηγέτη (συγνώμη εκπληκτικέ Φαλ) τον Ουόκαπ επέβαλλε πλήρως τον ρυθμό της . Μια ΟΜΑΔΑ που βάζει στο παιχνίδι σε κάθε play και τους πέντε παίκτες στην εξίσωση. Που όλοι είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να συμμετέχουν στην άμυνα και την επίθεση. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν κάνει εκπτώσεις αυτό το κομμάτι και του πιστώνεται 100% αυτό το δημιούργημα. Προσωπική μ άποψη είναι ότι το σκηνικό τότε στο Κύπελλο και η φυγή του από τον Ολυμπιακό που είχαν σαν συνέπεια να δουλέψει αρκετά στο εξωτερικό ήταν ευλογία για την εξέλιξη του σαν προπονητής. Όταν καταφέρνεις να φαίνεται πολύτιμός ο Πίτερς στον αγώνα χωρίς αυτός να έχει σκοράρει δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς σε αυτό που βλέπεις.

Πάμε στον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα άρρωστη αγωνιστικά. Και είναι άρρωστη γιατί αρνείται να συγχρονιστεί με το έτος 2022 και πάνω από όλα ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ. Δεν ξέρει τι πλάνο θέλει να ακολουθήσει και πως να το στηρίξει. Και δεν έχουν τα κότσια να βάλουν το καλό της ομάδας πάνω από όλα. Και θα αναφερθούμε παρακάτω.

Ας πάρουμε ένα μικρό παράδειγμα. Ο Μπέικον αν θυμάστε δεν ταίριαζε (ο ίδιος το είπε όχι εγώ) του Ντέγιαν Ράντονιτς και φυσικά του τεχνικού διευθυντή Αργύρη Πεδουλάκη. Ε! Ο παίκτης που δεν ταίριαζε σε αυτό που θέλανε να φτιάξουνε είναι ο πρωταγωνιστής στο play που παίζει η ομάδα κατά 90% στην διάρκεια ενός αγώνα. Μπάλα στον Μπέικον και isolation συνεχώς. Α! Ναι! Υπάρχει και ένα δεύτερο που γυρνάνε την μπάλα σαν motion αλλά στα πικ οι ψηλοί αργούνε τόσο πολύ να κόψουν στο καλάθι που απλά η μπάλα πηγαίνει πέρα δώθε στην περιφέρεια μέχρι; Να την πάρει ο Μπέικον και να κάνει ότι μπορεί.

Να μιλήσουμε για την άμυνα που πήραμε υποτίθεται προπονητή αμυντικό της φιλοσοφίας του Αργύρη Πεδουλάκη. Σε ποιο ακριβώς κομμάτι. Που αφήναμε τον Φαλ να παίζει ένας εναντίον ενός με τους δύσμοιρους (συγνώμη αλλά αυτή είναι η σωστή λέξη) Γκουντάιτις και Παπαγιάννη; Για το ότι ΟΛΟΙ οι παίκτες του Ολυμπιακού σημαδεύανε τον Έλληνα σέντερ και δεν τον προστάτεψε κανείς.

Θέλετε να μετρήσουμε πόσοι παίκτες απομόνωσαν τον Παπαγιάννη και του έβαλαν καλάθι; Ουόκαπ, Σλούκας, ΜακΚίσικ, Κάνααν (γκολ- φάουλ) και φυσικά ο Φαλ και ο Μπολομπόι.

Μια ομάδα που έχει αχρηστεύσει στην επίθεση τα 8/12 των παικτών της. Έγραψα πριν για κότσια; Φυσικά το νούμερο ένα είναι να ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΝ οι υπεύθυνοι ότι ο αρχηγός της ομάδας ΠΡΕΠΕΙ να προστατευθεί μέχρι να νιώσει πνευματικά και σωματικά έτοιμος να αγωνιστεί και πάλι. Δεν το βλέπετε; Ο Παπαγιάννης διασύρεται από τον κάθε απίθανό ψηλό κάθε εβδομάδα όχι μόνο σήμερα. Δεν βλέπεται ότι χρειάζεται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ακόμα ένας παίκτης τύπου Μπέικον (που και αυτόν ο Γιαννακόπουλος τον επέβαλλε) αν θέλετε η ομάδα να διεκδικήσει κάτι στην Ελλάδα και να κάνει μια αξιοπρεπή πορεία στην Ευρώπη;

Δεν βλέπεται ότι αυτό το πράγμα με τις απομονώσεις του Μπέικον δουλεύει ως ένα βαθμό και πρέπει να υπάρχει και δεύτερο πλάνο;

Ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε ζητήσει να κρίνουμε αυστηρά αλλά στο τέλος της χρονιάς. Δεκτόν!!! Αλλά αν η ομάδα δεν κάνει κάτι τώρα σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν θα υπάρξει τέλος χρονιάς γιατί θα έχουν χαθεί τα πάντα.

Αφήστε τις ηλίθιες πολώσεις τύπου ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Δουλέψτε όλοι μέσα και έξω για την ομάδα. Μόνο έτσι ο Παναθηναϊκός θα γυρίσει εκεί που ήταν.

Υ.Γ. Μόνο τυχαίο δεν ήταν που το μοναδικό χειροκρότημα του κόσμου πήγε στον Μπέικον. Μπορεί να μην ταιριάζει στην φιλοσοφία (στην ποιά ) των υπευθύνων, αλλά ταιριάζει στην φιλοσοφία του κόσμου και την ιστορία του Παναθηναϊκού.

Υ.Γ.2 Μια μικρή ακόμα λεπτόμερεια για τα παραπάνω που διαβάσατε. Το σκορ ειναι στους 22 πόντους, θέλει 40 δευτερόλεπτα και ο Ολυμπιακός βγάζει άμυνα 24 δευτερολέπτων και αναγκάζει τους παίκτες του Παναθηναϊκού να τους μείνει η μπάλα στα χέρια. Το σκορ τότε 71-95.

Y.Γ.3 Να μην ξεχάσουμε αν νικήσουμε δυο του μηνα τον Προμηθέα στην Πάτρα να βγεί ο κοουτς Βόβορας να μας πει οτι η ομάδα έδειξε αντίδραση.

Μιχάλης Σταμουλάκης